________________
( ४१ ) आराम; कपटी वेश धरे कापमी, नर नोलाने जाये नडी ॥ ७५ ॥ जोज्यो कलयुग केरी कथा, जे वाणी बोले ते वृथा; जमणी वाचा देई वले, पण ते सुद्धी थोडी पले ॥ ७६ ॥ जो कहिं पडीऊं देखे तृणुं, तो मन लेवा दींडे घणुं जूओ कलयुग केरो वाय, लोज वाधे रंक ने राय ॥७७॥ यौवन माटे मोडे छांग, परनारीस्युं काका रंग; घर घरणीस्युं नावे थाट, करे वेढि नर फोकट माट ॥ ७० ॥ मने मेला नितु करे सनान, वधें जीवने थापे दान धन उधारे करणी करे, विण आल्ये रणी थइ मरे ॥ ७९ ॥ धन पीआरुं जे घर मल्युं, ते धन खातां लागे गल्युं; मागे धन नर यावी अडे, धन माटे पग वी पडे ॥ ८० ॥ जे जाणे ए महारो मित्र, जाते दिन. ते थाये शत्रु; वयरीनी परे वलगे वली, रहे मन मांहिं घणुं परजली ॥ ८१ ॥ ए कलयुगनी मोटी खोड, कुमा चडे कलंकद कोड, खोटा सुके साचा बले, रस नीपना अलग जो ढले ॥७२॥
Jain Educationa International For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
