________________
( १३७) लजावी एण ॥ १॥ के बाला बोले सुण बहेनी, इण। जले अह्मारो कंत; जाउत जस जग हुत इसारत, जो जागो आवुत करणंत ॥॥ डेयं सीस वाम कर वलग्यु, अलगुं धमथी थाये जिम; सामी कारण सुहड सजोडा, पडतां वयरी पाडे तम ॥३॥ बाला बालक दास दीकोलां, ते उपर घण घालत घाय; समरंगण सूरास्युं निमतां, वादि के विरला कहिवाय ॥ ४ पंड्यो जित्यो पुण्य तणे बल, मणि माणिक सरसो लंडार; जे जे लीधा देश पुअंगम, विधा गज तेजि तोखार ॥ ५ ॥ जे सीमामा मारग मोटा, पकर देश तणा रखवाल, वेगे विमल तणा पग पूजे, नेट सहित नमीआ नृपाल । ॥ ६ ॥ विमल लई दल पानो वलिङ, त्रिहुं खंभे वरतावी आण; चंडावई परिसर पहुता, ढमक्यां जांगी ढोल नीसाण ॥७॥ तलीयां तोरण गूमी उडी, श्राव! बंधावे वर बाल; रोम नगर जश् आण मनावी, बांजणी बांध्यो जूपाल ॥
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org