________________
३१
चंदराजानो रास. वीरमती अति विनये रंजी, बहुअरने सनमानी रे ॥तुं कुलवंति बहु गुणवंति, विन. यवति नही गनी रे ॥ए॥ए॥ तुज मुख विनय वचन जे प्रगटे,तेहमांशी अधि. काई रे ॥ वरशे तेहमांहे \ केहेबु, शशीहुँति जे सुधाई रे ॥ ए० ॥ १० ॥
अर्थ ॥ तेना अति विनयथी राजी श्रयेली अने वहुथी घणुं सन्मान पामेली वीरमती बोली के, हे! वधु! तुं कुलवंती, बहु गुणवंती, अने विनयवती बु, ते वात गनी नथी ॥ ए॥ तारा मुखमांथी विनय वचन नीकले , तेमां शी नवाने ? चंडमांथी अमृत करे तेमां शुं कहेवू? ॥१०॥
कमलथकी सौरज्य जे पसरे,तिहां अचरज शुंधरवू रे?॥श्नु रसमां जे मधुरता होवे,तिहां संदेह शो करवो रे॥ ए॥१९॥ तिम तुं रूप विनय हे बहुअर,जीवजो ... क्रोम दीवाली रे ॥ थ तुं मुजने प्राणथी वाहाली,मनमानी तुं बाली रे॥ए॥१॥
अर्थ ॥ कमलमांथी सुगंध प्रसरे तेमां शुं आश्चर्य? इझुरसमांथी मधुरता नीकले तेमां शो संदेह ॥११॥. हे! वधु, तेवी रीते तारामांश्री विनय श्राय तेमां शुं आश्चर्य ? तुं क्रोड दीवाली जीवजो. हे बाला, तुं मुजने प्राणथी पण वाहाली लागे जे ॥१२॥
जे जोश्ये ते कहेजे मुझने, न गणिश श्हमां अचंनो रे॥चंदजो कहीये दुहवशे ' तुऊने,तो हूं देश उलंनो रे॥ए॥१३॥ चंदविचे तुजविचे नही अंतर, बेहु नयणां
समबेहु रे ॥ सासू वहु उपर हेत राखे, तेहमां कहेवू केहुं रे ॥ ए॥१५॥ अर्थ ॥ जे जोइए ते मने कहेजे, एमां कां अचंनो राखीश नहीं. जो चंद तने जरापण जुनवे तो हूँ तेने उलंलो दश्श ॥ १३ ॥ चंद अने तारी वच्चे मारे जरापण अंतर नथी. मारे बे आंख सरखी जे. सास पोतानी वढु उपर हेत राखे, तेमां शुं कहेवार्नु होय ? ॥ १५ ॥ में परखी तुजने वहु बेटी, तुजमां नहीं हुंसा तुंसो रे ॥ कहिये कथन न लोपीश माहरूं, एहवो श्राव्यो जरोंसो रे॥ ए॥१५॥जो मन माहरा पूल चालीश, कहेण करीश जो माहरूं रे॥ तो ए विद्याश्रादे महारूं तेसघलुं तदारुं रे ॥ए॥१६॥
अर्थ ॥ में तने पुत्री झपे गणी , वली तारामां कांश खटपट नथी. मने जरूंसो ने के, तुं मारूं वचन लोपीश नहीं. ॥ १५ ॥ जो तुं मारा मन प्रमाणे अनुसारीने चालीश अने मारूं कहेण करीश तो आ जे मारी विद्या ने ते सघलु तारूंज ॥१६॥
श्म सासु वहुअर परचावी, हीयडा आगल राखी रे॥
बारमी ढाल रसाल वचनश्री, मोहन विजये जाखी रे ॥ ए॥१७॥ - अर्थ ॥ आप्रमाणे कही सासुए वहुने हृदयश्री चांपी आलिंगन कर्यु. श्रा बारमी ढाल श्री मोहनविजये रसिक वचनथी कहेली . ॥१७॥
दोहा॥ वीरमती लटपट करे, गुणावलीथी ताम ॥ पण जोली समजेनही, सासू तणा विराम ॥१॥ दास सवि आपापणुं, जश्ने काम करत ॥ सासु वहुधरने कहे, अवसर लहि एकंत ॥२॥
Jain Education International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org