________________
२५६
तृतीय उहास. वात हशे ते तरी श्रावशे अने जुवात कदापि नहींज तरे. (हवे कवि कहे) हे नव्य जीवो ! जगतमां जेनुं आयुष्य बलवंत ने तेना उपर राजा पण जो कोप करे तोपण ते तेने शुं करीशके तेम ? ॥१४॥
हारे नृप वचने सचिवे प्रेमला थाणी गेह जो, बेसामी जमामी राखी नेहथीरे लोल ॥ हारे मंत्री पुत्री म करीश शोच ल गार जो, मेलीश हुँ तुज तेहने परणी जे हथी रे लोल ॥१५॥ हारे एम वचने कुंवरी चित्ते धीरज दीध जो, श्राणीशमां तुं हैडे चिंता तातनी रे लोल ॥ हारे तुज उपर काले तात होशे
सुप्रसन्न जो, राखीशमां विमासण कोश् वातनीरे लोल ॥१६॥ अर्थ-पनी राजाना दुकमश्री मंत्रीये प्रेमला बहीने पोताने घेर आणी. पोताना घरमां आस्वासन आपी स्नेहपूर्वक जमामी. पठी मंत्रीए राजपुत्रीने कडं के तमे जरापण शोक करशो नहीं. जेमनी साथे तमारूं परणेतर थयु ने तेमनेज हुँ मेलवी आपीश. ॥ १५ ॥ एवी रीते मंत्रीश्वरे कुंवरीना चित्तमा सारां वचनोश्री धीरज आपी. वली कह्यु के बेटा ! मनमां जरापण पिताश्रीनां वचन संबंधी चिंता करशो नही. तमारा पिताश्री कालेज तमारा उपर प्रसन्न थशे तेथी कोइपण बाबतमां तमे मुजवण राखशो नही.॥१६॥
हारे रही प्रेमला मंत्री मंदिर परमानंद जो, हु ते संबंधी प्रेम प्रकाशनी रे लोल ॥ हारे एम ढाल दशमी ते मोहन विजये
रसाल जो, नाखी हितकारी त्रीजा उहासनी रे लोल ॥१७॥ अर्थ-हवे कवि मोहनविजयजी महाराज कहे . त्यारबाद प्रेमला लजी मंत्रीना घरमां आनंद सहित रही. ए प्रमाणे त्रीजा उवासनी अत्यंत हितकारी ए प्रेमनो प्रकाश करनारी रसाल दशमी ढाल कवि मोहन विजयजी कही. ॥१७॥
॥ दोहा॥ थयो अंबर राते वरण, फुली सांज अशस्त्र ॥ नाह्यो रविमांगें उदधि, कयुं कषायक वस्त्र ॥१॥ मकरध्वज राजा नणी, मंत्री
करी प्रणाम ॥ सना समदे विनवे, स्वामी सुधारक काम ॥२॥ अर्थ-संध्या खीलतां अर्थात् सूर्यास्त समये आकाश लाल रंगमय अइ गयु. जाणे समुअमांथी सूर्ये न्हाश्ने काथा रंगनुं वस्त्र धारण कर्यु होयनी ? ॥१॥ते समये मंत्री प्रणाम करी मकरध्वज राजाने, सना समक्ष स्वामीनुं कार्य सुधारवामाटे विनंति करे ॥२॥
चार सचिव सिंहल दिशा, मूक्या हृता जेह ॥ कुंवर तेणे दीगे दशे, माटे तेडावो तेह ॥३॥ ते विनवशे श्राफणी, कनकध्वज
तनु स्पर्श ॥ जेम हाथे कंकण बते, शुं कारण आदर्श ॥४॥ अर्थ-तेणे कडं के जे चार मंत्रीउने सिंहलपुर नगरे मोकल्या हता, तेए कुंवरने ते वखते दीगे हशे; माटे तेउने बोलावो. ॥३॥ तेए कनकध्वज कुंवरना शरीरनो स्पर्श कर्यो हशे, तेवू सेहेजे कहेशे. हाथमां कंकण होय तेवे वखते आरसीमां तेने जोवानी शी जरूर ? ॥४॥
Jain Education International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org