________________
चंदराजानो रास.
४१
कोइना कानमा नजीक आवी कहे जे के, वीरमतीए चंद राजाने कुकडो बनाव्यो जे. जुवो आ रह्यो.॥३॥ जुवो आ चंदना देदार, प्रजाना लाग्य सारां नथी. या प्रमाणे चंद राजा नगरना लोकोनी वातो सांजले जे. तेमां नर अने नारी राजानी स्तुति अने मातानी निंदा करे ले. लोकोने मोढे गलणुं बंधाय नहीं. ॥५॥ उंचु जोवे लोक नृपतिना घर जणी ॥ मा० ॥ दीगे कुक्कम रूप पंजर मांहि
आफणी ॥ मा॥ कही कही चंद नरेश, सह प्रणिपति करे ॥ मा॥ तेम तेम पंखीनां नयण थकी बांसु करे ॥ मा॥५॥ वीरमतीये वातडी सांजली एहवी ॥ मा॥ श्रावी दोडी तुरत बेटी हती जेहवी ॥ मा॥ रे रे वहु तुं ऊठ बेठी . शुं गोखमें ॥ मा० ॥ कुर्कटने एम केम राखे बे जोखमें ॥ मा॥६॥ अर्थ ॥ लोको राजाना घर तरफ ऊंचु जुवे, त्यां पांजरामा राजाने कुकडा रूपे जोयो. सर्वे लोको चंद राजा एम कही जेम जेम प्रणाम करे तेम तेम पक्षीनां नेत्रमांथी आंसु पमतां जाय . ॥ ५॥ वात वीरमतीए सांजली एटले ते तरत ज्यां गुणावली बेटी हती त्यां दोडी आवी. अरे, वहु, तुं गोखमां शुं बेठी बुं? अने श्रा कुकडाने आम जोखममां केम राखे ले ? ॥६॥ पंखीने जोतुं राखे को दिन जीवतो॥ मा॥ तो तुं न करीश कहुं हुं पुरमांदे बतो॥ मा० ॥ बानी वात प्रकाशता शो फल पाइए ॥ मा० ॥ नोली थापणो गोल चोरीने खाइए ॥ मा॥॥ आज पठी वातायन पिंजर जो धयु ॥ माग तो तुं जाणीश बापमी तुं ताहरुं कर्यु ॥ मा० ॥ गुदरं बुं एकवार हवे गुदरीश नही ॥ मा० ॥ जो एहनी कोश्थागल वातडीउ कही ॥ मा० ॥ ७॥ श्रर्थ ॥ जो तुं पक्षीने कोइ दिवस जीवतो राखवा धारती होय तो तेने नगरीमा बतो करीश नहीं. गनी वातने प्रकाश करवाथी शुं फल मले? अरे नोली स्त्री आपणो गोल थापणेज चोरी खाइए. ॥७॥ जो श्राज पनी तेनुं पांजरूं गोखमा राखीश तो अरे बापडी, तारु कर्यु तुं जाणीश. आज तो हुँ एकवार दर गुजर करुं पण हवे दरगुजर करीश नहीं. जोजे कोश्नी आगल पानी वात कहेती! ॥ ७ ॥
मत बतलावे एहने चंद श्शुं कही ॥ मा० ॥ वात न पुडीए जिण वाटे जावू नहीं ॥ मा॥ एम कीधे तुज श्ररथ सरे नही मोकले ॥ मा०॥ जेम दव नही उलवाय बांटे मुख कोगले ॥ मा०॥ ए॥ जो वालो होये एहतो नूषण पेहे. रावीए ॥मा॥पण लोकोनी नयणे घणुं न देखाडीए ॥ मा० ॥ एम कहीने वीरमती मंदिर ग ॥ मा॥ चंद तणी राणीने चित्त धीरज थ॥ मा० ॥१०॥ अर्थ ॥श्रा चंद ने एम कही कोने बतावीश नहीं. जे वाटे जावु न होय तेनी वात पुरवी नहीं. एम कदेवाथी तारो अर्थ सरसे नहीं. मुखना कोगला गंटवाथी दावानल उलवाय नहीं. ॥ ए॥ जो तने ए पाहालो होय तो तेने आजूषणो पेहेरावीए पण लोकोनी नजरे घणुं देखाडीए नहीं. आ प्रमाणे कहीने वीरमती पोताने मंदिर गइ अने चंदनी राणीना मनमां धीरज श्रावी.॥१०॥
Jain Education International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org