________________
चंदराजानो रास.
१ तुमे पण पूजा किण विधे,अंगजविण पामशो एम ॥सा प्रारथना पूर्या विना; कुल देवी कहाशो केमासण्तुं॥३॥सायर तटवासी जना, तसहोय जो दारिज साजासातेदनी लाज सायर जणी, तटवासी जणी नही लाज ॥सातुं॥४॥ अर्थ ॥ हे देवी ! मारे पुत्र न होय तो तमे पण आवी रीते पूजा क्याथी पामशो ? अने मारी प्रार्थना पूरी कर्याविना तमे शी रीते कुलदेवी कहेवाशो ? ॥३॥ समुज्ने किनारे रहेनारा लोकोने जो दारिज रहे तो समुज्नी लाज जाय , तेमां कांश ते समुजतटना वासीनी लाज जती नथी. ॥४॥
तेम कुलमा जो सुत नही, ते लाज तुने ने मात स॥ श्रापो अंगजवर मुने, शतवात तणी एक वातासणातुंयावनिता वचन श्राग्रह थकी,एम थाराधीमें तुज ॥ स ॥ ते माटे सुप्रसन्न थर्शसुत श्राप तुं जननी मुज ॥ स॥ तु॥६॥
अर्थ ॥ तेम जो कुखमां पुत्र न होय ते लाज तमारी जाय ने तेथी सो वातनी एक वात के, हे माता! तमे मने पुत्रनुं वरदान आपो. ॥ ५॥ हे जननी ! मारी स्त्रीना श्राग्रहथी में तमारी आराधना करी ने, माटे प्रसन्न अस्ने तमे मने पुत्र आपो.॥६॥
कुलदेवी नृपने कहे, तुज वचने हुई संतुष्ट ॥स॥ सुत थाशे एक ताहरे, पण तेहनी देह सकुष्ट ॥सण॥ तुंगा॥ श्म निसुणी नृप उच्चरे,मुज रोग रहित द्यो जात ॥सापाये पडं करूं विनति,अवधारो अरज मुज मात ॥ स॥ तुंग॥॥ अर्थ ॥ कुलदेवीए राजाने कह्यु, हे राजा, तारां वचनथी हुँ संतुष्ट अ . तारे एक पुत्र अशे, पण तेना शरीरमा कुष्ट ( कोड ) नीकलशे ॥ ७॥ देवीनां आवां वचन सांजली राजाए कह्यु, हे माता ! तमे मने रोग विनानो पुत्र आपो. ९ तमारा चरणमां पडीने विनंति करुं . आमारी अरज मनमा धारो.॥॥
तव देवी कहे नूपने,थई डायो मूढ कां होय॥साबांध्यां करम जेणे खरां,तस टाली न शके कोय ॥सतुंगाए। जिन चक्री हरि हलधरा, ते जोगवे कीधां कर्म ॥सा जीव दुःखी ते नवि होवे,जिणे कीधो पूरण धर्म ॥ सातुं॥१०॥ अर्थ ॥ देवीए राजाने कडं, हे राजा! तुं डाह्यो श्रश्ने मूढ केम पाय जेणे जे खरां कर्म बांध्यां होय तेने कोइ पण टाली शके नहीं. ॥ ए॥ हे राजा ! श्रीजिनेश्वर, चक्रवती अने बलदेव, ते पण करेला कर्मने लोगवे जे. जे प्राणी पूर्ण रीते धर्म करे ने ते जीव कदि मुखी यतो नथी. ॥१०॥
सुत कुष्टी दीधोतुंने,वर टाली न शके तेह ॥स॥ तुज वखते मुज मुख थकी, एम नीकट्युं वायक एह ॥स०॥तुंग॥१९॥ नृप कहे तुं तूती थकी,किम समयों कुष्टी जात ॥स॥ तस कारण देवी कहे,सुण वह तुं माहरी वात ॥ सातुं०१२॥ अर्थ ॥ हे राजा ! में तने कोढीया पुत्रनुं वरदान प्राप्यु. ते कोश्थी फेरवी शकाय तेम नथी. कारण के, मारा मुखथी जे वचन नीकली गयुं ते फरशे नहीं. ॥ ११॥ राजाए कह्यु, हे देवी ! तमे संतुष्ट श्रश्ने श्रावो कोढीयो पुत्र केम आप्यो? देवी बोड्यां-हे वत्स! तेनुं कारण शुंने ? ते मारी वात सांजल. ॥ १२॥
Jain Education International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org