Shatrunjaya Mahatmya

SR No.: 005362
Original Sutra Author: N/A
Author: Shravak Bhimsinh Manek
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Publication Year: 1899
Total Pages: 340
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 20 MB

Page 66

५४
शत्रुजय माहात्म्य.. दिरे मोकलावी दीधो. त्या कामनिर्जरानां योगथी कंश्क कर्मोने दी. ने, ते सर्पनो जीव, कोश्क गाममां एक दरिजी ब्राह्मणने धेर पुत्रपणे जर उपनो; एक दहाडो ते मुनि पण विहार करतो थको तेज गाममा श्राव्यो. त्यां गामनी समीपे ते मुनिने ध्यानमा रहेलो जोश्ने, ते नीच ब्राह्मण पूर्वनां वैरथी, तेने मारवा दोड्यो; तथा निर्दय थश्ने, मूष्टी लाकडी श्रादिकथी अनेक प्रकारे ते तेने मारवा लाग्यो, त्यारे मुनिए पण क्रोधयुक्त थर, आगलनी पेठेज तेने मारी नांख्यो. त्यारे अकामनिर्जराथी तथा किंचित् शुजनां उदयथी ते ब्राह्मणनो जीव वाराणसी नगरीमां महाबाहु नामे राजा थयो. त्यां तेणे उत्तम लीला श्रादिकथी घणो काल व्यतीत कों. एक दहाडो ते मेहेलनां जरुखामां बेठेलो ह. तो, त्यारे मार्गमां एक निष्पापी मुनिने जतो तेणे जोयो; त्यारे ते वि. चारवा लाग्यो के, अहो ! था कोश्क महात्मा बुद्धिवानोने पूजवा योग्य बे; तो पण मारुं मन तेना पर कंक वेषयुक्त थाय बे; वली अगाउ पण आवा कोश्क महात्माने में क्यांक पण जोया बे, एवी रीते ते रा. जा घणीवार सुधि विचारवा लाग्यो. एम विचारतां तेने जातिस्मरण झान थयु, अने तेथी, साधुनां क्रोधरुपी अग्निनी ज्वालामां कवलरूप थएलडे जीवित जेमां, एवा पोतानां सात जन्मो तेने सांजल्या. तेथी रा. जाए नीचे प्रमाणे अरधो श्लोक रच्यो.
॥विहंगः शबरः सिंहो, वीपी शंडः फणीविजः॥ अर्थः- “पक्षी, जीब, सिंह, दीपडो, सांढ, सर्प ने ब्राह्मण." पड़ी तेणे लोकोमां कदेवराव्यु के, जे बुद्धिवान माणस था समश्या पूरशे, तेने हुँ लाख सोनामोहोरो श्रापीश. पनी गूढ तथा प्रौढ रहस्यवाली ते समश्या धननी स्वाथी सर्व लोको बोलवा लाग्या. पडी त्यां चालता ते मुनिये एक गोवालीयानां मुखथी ते समश्या सांजली. त्यारे मुनिये तेनां नीचे प्रमाणे बे पदो पूर्या.
॥येनामीनिदताः कोपा, त्सकथं नविता दहा॥ अर्थः-जेमाणसे क्रोधथी तेउने मार्या , तेनी अरेरे!! शी गति थशे ? एवी रीतनां मुनिनां वाक्यने सत्य मानीने, ते गोवालीये राजापासे