________________
४३
शजय माहात्म्य. पराङ् मुख थयो थको केम करे बे.? वली सघली पुण्यबुद्धिने तजीने श्रा यक्ष माणसोप्रते वेषी केम बनेलो डे.? ते सघलुं हे पूज्य! श्राप अमो. पर कृपा करीने कहो ? एवी रीतनुं तेउँनुं वचन सांजलीने मुनि पण, ज्ञाननां माहात्म्यथी ते यदनुं चरित्र जाणीने, अमृतथी पण अधिक वाणी बोलवा लाग्या. या वननी अंदर अगाउ कोश्क तापस हतो, ते चलकता सूर्यप्रते जेम घुवड, तेम जिनशासनप्रते वेष धरनारो हतो. ते तापस स्त्री सहित, जटाधारी, तथा कंदमूल अने फलने खानारो हतो, तथा उत्तम वक्कल पेहेरीने एक वनथी बीजा वनमां जमतो हतो. ते तापसथी, कचरामांथी जेम रत्न, तेम अति रूपवाली, पवित्र तथा तेजयुक्त कांतिवाली अने उत्तम लक्षणवाली एक पुत्री थर. गुणोयें करीने उज्ज्वल ए. वी ते कन्या तेने प्राणधी पण वधारे वहाली हती, तथा तेणीनुं नाम शकुंतला हतुं, थने तेणीनां वाल मयूरनी कला सरखा हता. वसंत ऋतुने पामीने जेम वननी लक्ष्मी शोने, तेम ते पण प्रकृतिथीज यौवनने पामीने मनोहर श्राकारवाली थर थकी शोजवा लागी. एटलामा कामदेव सरखी आकृतिवाला जीम नामे राजाये क्रीडा माटे वनमां जमतां थकां देवांगनानी पेठे तेणीने जो. अत्यंत मनोहर एवी ते स्त्रीने जोश्ने, ते राजा चोकडं खेंची घोडाने उनो राखी त्यां स्थिर रह्यो. पड़ी क्षणवार चम पामीने, ज्यारे ते शुक्रिमां श्राव्यो, त्यारे तेणीने कन्या जाणीने, योगी जेम शाश्वती शक्तिने पामीने, तेम ते श्रानंद पाम्यो. पडी ते राजा ते मृगादीनी नजदीक जश्ने, तेणीने कहेवा लाग्यो के, हे नितंबिनि! तुं परणेली डे के, नहीं? ते कहे? त्यारे कुमारिकाये कडं के, हे राजन्! हुँ कुमारी ईं; एम कहेतांज ते प्रपंची राजा तेणीने घोडापर चडावी चा. सवा लाग्यो. एवी रीते पुत्रीनां वियोगथी कुःखी थयेलो ते तापस, कुर्बल शरीरवालो थयो थको, उःखथी पोतानां दिवसो निर्गमन करवा ला. ग्यो. पडी दीण थयेल ने धातु जेनी, ईर्षालु, मरवानी श्छावालो, अने चेतना रहित ते थयो; त्यारे तपखी पुण्यमाटे तेने था जिनमदिरमा लाव्या. ते तापस खन्नावथीज मत्सरवंत होवाथी जिनेश्वर प्रनु. ने नम्यो नहीं, पण जिननां दर्शनथी, थार्तध्यानथी मरीने यक्षपणाने प्राप्त थयो. जेम फेर चड़ेला माणसोने मृत्युमुंज शरणुं बे, तेम मिथ्या.
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org