________________
३६०
शत्रुजय माहात्म्य. रद ऋतुमां नदी (नीचप्रते गमन करनारी स्त्री) जलोने पण (मूखोंने पण) निर्मल करती करती थकी, तथा कमलोने पण (मलीन पुरुषोने पण) जलसायमान करती थकी सीके मार्गे जवा लागी. वली ते वखते मलीन एवां पण वादलां जगतने जीवितदान (जलनुं दान) देवाथी निर्मलपणाने ( श्वेतपणाने) पाम्या. माटे अहो! दाननो प्रनाव केवो डे !! . __ एटलामा हवे सुव्रत नामना श्राचार्य नापुरस्त होवाथी हाथमा नातपाणी लेश्ने मुनियी शोजता थका ( शत्रुजय नामना) प्रथम शिखरपर चडवा लाग्या. त्यां वच्चे को खीणमां कोश्क वृदनी नीचे विश्राम माटे ते बेग; एटलामां को तृषातुर कागडाए श्रावीने तेमनुं जलपात्र ढोली नाख्यु. ते समये जल विना सुकातुं , तालबुं जेमनु, तथा जयं. कर सूर्यनां किरणोथी व्याकुल थएला ते मुनि क्रोधयुक्त वचन बोलवा लाग्या के, अरे कागडा ! अमारां प्राणनां रक्षणरूप जेथा पाणी तें ढोली नाख्युं, ते अकार्यथी तारी जातिनी था तीर्थपर गति थशे नहीं. वली अहीं मारा तपना प्रनावथी सर्व मुनिउँना संतोष माटे, जंतुविनानुं तथा प्रासुक पाणी हमेशां थशे, पनी तेज वखते सघला कागडा दीनताथी कोलाहल करता थका त्यांथी चाख्या गया, अने त्यारथी मांडीने श्रा सिझगिरिपर कागडानुं आगमन थतुं नथी; कदाच फुकालनो मार्यों को कागडो जो अहीं श्रावी चडे, तो अहीं विनोने नाश करनारुं शांतिकार्य करवं. वली पूर्वे पण क्रोडो विनोने नाश करनारुं शांतिकार्य जैनमुनिये अहीं श्री युगादीश प्रजुनी पासे तथा रायणपासे करे . एवी रीते नैऋत्य दिशामां पर्वतनी खीणमां ते मुनिना तपबलथी थएबुं पाणी निरंतर सुखोने श्रापे . ते पाणीना स्पर्शथी रोग, शोक, धार्ति,वेताल तथा ग्रहादिकथी यतां पुःखो, अने पापो पण नाश पामे , तेमां संशय नथी.
हवे प्रजु पण मुख्य शिखरपर श्रावीने केटलाक मोदानिलाषी मुनिउंने कहेवा लाग्या के हे मुनि! तमो अहींज रहो ? केम के, तमोने अहीं पुंडरिकजीनी पेठे कर्मोना घातथी केवलझान थ शुज जावथी मोक्ष मलशे. एवी रीते ते मुनिउँने कही प्रजु विहार करी गया, तथा ते मुनि पण त्यां केवलज्ञान पामी मोदें गया.
हवे यहीं सगरचक्री राजाऊना समूहोथी सेवाता थका उ खंड न
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org