________________
२४६
शत्रुजय माहात्म्य. पथिकीन स्मरण करतो थको तेउनी साथे दानशालामा गयो. त्यां केटलाको वेदना अंगो लणता हता, केटलाको शांतिपाठ करता हता, केटलाको परमब्रह्मनो जाप जपता हता, केटलाको ध्यानमां तत्पर हता, केटलाको त्रिकाल देवपूजा माटे त्रिकरण शुद्धिथी जलें करी स्नान करता हता, केटलाको मुनि ने वांदीने दान देता हता, केटलाको तपरूपी अग्निमां कर्मरूपी काष्टोथी अहिंसानी श्रादति करता हता, केटलाको आत्माराममां जावरूपी पाणीथी स्नान करी पवित्र मनवाला थया हता; एवा ते श्रावकोने त्यां जोश्ने इंश अत्यंत आनंद पाम्यो. हे श्रावक ! अमो तमोने वांदीए बीए, एम करीने उठेला एवा तेउनी साथे ते पवित्र पाणीथी आचमन करीने, जोजनशालामा दाखल थयो. हवे ते कपटथी श्रावक थएलो इंस कोडो श्रावकोने माटे पकावेबुं अन्न दिव्य प्रनावथी क्षणवारमां खा गयो; अने कहेवा लाग्यो के, अरे ! रसोश्या ! मने दुधातुरने अन्न पीरसो ? शा माटे तमो दंडवीर्य राजाना पुण्यने व्यर्थ करोडो ? पड़ी ते वात रसोश्याए राजाने कदेवाश्री, तेणे त्यां श्रावी, तेने जुख्यो, तथा शिथिल शरीरवालो जोयो. पडी ते कपटी श्रावके राजाने श्रमायुक्त श्रावक जाणीने दीननाव देखाडी कठिन वचन कह्यु के, हे राजन् ! तमोए था जे रसोश्वाउने राख्या बे, ते श्रावकोने उगनारा , केम के, मने एकने पण ते तृप्त करता नथी. वली श्रा पेटजरा तथा लालचु रसोश्या श्रावी रीते हमेशां बीजा श्रावकोने पण उगे . ते सांजली जरा क्रोधातुर थएला राजाए सो मूडा जेटबुं अन्न पोतानी नजरे पकावाव्यु. पडी ते कपटी श्रावक देवमायाथी, अनि जेम सर्व काष्टना समूहने तेम ते सघडं राजाना देखतां खा ग. यो; तथा पड़ी ते राजाने कहेवा लाग्यो के, हे जरतना कुलमां नूषण समान महाराजा ! शुं तमारे तमारा पूर्वजोनी कीर्ति वधारवी नथी ? वली दुधातुर एवा मने एकने पण ज्यारे तमो संतोषी शकता नथी, त्यारे नरतजीना पुण्यने तमो कुलीन पुत्र शुं श्रावीज रीते वधारशो ? वली जे माणस पोतानां पूर्वजोनां कुल, कीर्ति तथा पुण्यने वधारतो नथी, एवा माताने क्वेश करावनारा पुत्रो अ॒ कामनां डे ? वली ज्यारे तुं तारा पूर्वजो सरखं कार्य नथी करी शकतो, त्यारे तेना सिंहासनपर
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org