________________
२२६
शत्रुजय माहात्म्य. लावीने ढुं मारा स्वामिना था साहसिक वचनने जुलु करी थापीश. एवी प्रतिज्ञा करीने ते उर्वसी, रंजा सहित हाथमां वीणा वेश्ने पृथ्वीपर श्रावी. पड़ी अयोध्यानी नजदीकनां बगीचामा रहेला श्री युगादीश प्र. जुना मंदीरमां श्रावीने, मोहनीय रूप करीने ते गायन करवा लागी. ते गायनथी मूर्छित थएला वृक्षपरनां पदिउँ पण कण वार सुधि पो. ताना थात्माने पण जाणवा न लाग्या. वली ते वखते चंदनघो, सर्प, नो. लीयां विगेरे पण पोताना बिलोमांथी निकलीने चित्रितनी पेठे निश्चल थ रह्या. वली ते समये मुखमां अर्ध चावेलां घांसवाला हरिणो पण, ते गायनथी मोहित थश्ने पुतलांनी पेठे स्थिर रह्या. हवे त्यां क्रीडा माटे रस्तेथी पाग वलतां सूर्ययशाए ते गायन सांजल्यु. ते वखते हाथी, घोडा, पाला विगेरे पण ते गायनमां आसक्त थ स्थिर थर गया. एवी रीते पोतानां लश्करने पोतानां कार्यमां पण असमर्थ जोश्ने राजा मंत्रिने कहेवा लाग्या के, अहो ! मोहरूपी समुपनी वेलाथी अटका गएला थापणा सैनीकोनी पेठे पदिउँ पण निश्चल यश् गयां बे, तेम बालको, स्त्री, बिलवासी, हरिणो तथा वृदो विगेरे पण मुर्छित थश्ने निश्चल थर गयां बे. माटे गायन, सुखना आधाररूप, तथा दुःखोने नाश करनारंबे, तेम जेनी पासे गायन , ते पवित्र थयो थको जगतथी पण पूजाय . जे हरिण प्राणने साटे पण गायनने अंगीकार करे बे, ते मृगने चं पण पोतानां खोलामां लीधेलो . गायनथी देवो संतुष्ट थाय , धर्म थाय , राजा पासेथी धन मले , तथा स्त्री पण वश थाय . गुरुनां योगथी प्राप्त थएवँ गायन क्रीडामात्रमांज परमा. नंद सुख श्रापे . माटे हवे आपणे या मंदिरमा जश् श्री युगादीश प्र. जुने नमीयें, अने त्यां था गायननो रस पण मेलवीशु. एम कहीने रा. जा,मंत्री तथा सैनिको सहित, ते गायनथी मोहित थया थका ते जिनमंदिरमा गया. त्यां तेमणे मनोहर कांतिवाली, तथा गायनरूपी अमृतनी नदी सरखी, अने हाथमां वीणावाली बे कुमारिकार्डने जोइ. कामदेवनी स्त्री सरखी, ते बन्ने कन्याउँने जोश, कामना बाणथी वींधाया थका राजा मनमां चिंतववा लाग्या के, शुं था स्त्रीउँनां कंठरूपी अमृ. तनां कुंडमांधी गायननी उत्पत्ति थ ? के विश्वकर्माए गायनरूपी श्र
For Personal and Private Use Only
Jain Educationa International
www.jainelibrary.org