________________
१२०
शत्रुंजय माहात्म्य.
पण पूजनीक ढो, पण तमोप्रते कोइ पूजनीक नथी; वली तमोज जगतनां पेला नाथ ढो, पण तमाराथी कोइ पेहेलो नथी, वली जगदीश्वरपणाथी स्तुति करवा लायक बो, पण तमो कई कोइनी स्तुति करनारा नथी. वली तमो सर्वने शरणारुप बो, पण तमोने कई कोइनुं शरणं नथी, वली तमो या जगतनां स्वामी बो, पण तमारो कोइ स्वामी नथी. वली मो
नुं सुख पण श्रापनेज स्वाधिन बे, केम के ते देनारो आप शिवाय बीजो कोइ नथी. वली उत्कृष्टमां उत्कृष्ट पण आपज बो, आपशिवाय कोइ उत्कृष्ट नथी. वली आप अनादि, अनंत तथा ज्योतिरुप बो, तेम पंडितो आप ध्यान धरे बे, अने आपनाथीज आ त्रणे जगतोने धन्य माने बे. माटे या जवरूपी समुद्रमां वहाणसमान एवा आपप्रते नमस्कार था; वली हे नमनारप्रते वत्सल जाव राखनारा प्रभु ! आपनी पासे हुं मोक्षसुखनां श्रनंदनी याचना करूं बुं. वली हे प्रभु! हुं तो आपनो दास हुं, ने श्रापना तरफथी सनाथपणानी मागणी करूं तुं, माटे हे जगतने शरणाभूत प्रभु ! मारापर कृपा करी मारुं रक्षण करो ? एवी रीते ते चक्रीश्वर प्रजुनी स्तुति करीने, जिनरूपी चंद्रपासेथी नीचे प्रमाणे देशनारूपी अमृत पीवा लाग्या के, शीलबी सौनाग्यपणुं मले बे, सुपात्रदानथी जोगो मले बे, देवपूजनथी साम्राज्य मले बे, तथा तपथी कर्मोंनो दय थाय बे. या सघलुं जावनाथी दणवार पण सेववार्थी अनुक्रमे चिन्मयपणाने पमाडी मुक्तिनां कारणरूप थाय बे. पी ते देशनाने ते सुंदरी प्रभुने नमस्कार करीने कड़ेवा लागी के, हे नाथ ! कृपा करीने मने दीक्षा श्रापो ? तथा मारो तुरत उद्धार करो ? एवी रीतनां तेणीनां श्राग्रहथी प्रभुए तेने दर्षथी दीक्षा श्रापी, अने तेथी ते पण पोताने अत्यंत धन्य मानवा लागी पढी जरतराजा पण एवी रीते सुंदरीनो दीक्षामहोत्सव करीने, तथा प्रजुने नमीने, पोतानी नगरीमां श्राव्या. एक दहाडो दिग्जयमां पण नहीं आवेला पोतानां नाइटने जोवानी इवाथी जरत राजा तेमने संजालवा लाग्या. पढी तेमणे प्रीतिथी तेने बोलाववामाटे दूतो मोकल्या; केम के राजा प्रायें करी ने दूतरूपी पगोवाला होय बे. ते दूतो ते पासे जइ प्रथम साम वाक्योथी तेजने समजावबा लाग्या; पण तेये तेम नहीं मान्याथी चाकरां वचनोथी ते ते
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org