________________
तृतीयः सर्गः
१११ जाए मुनिने नमस्कार करी पूब्धुं के, परोपकारमां रक्त एवा आप हीं क्यांथी वो बो ? वली मने एम जणाय बे के, रागद्वेषथी मुक्त थला तथा पोतानां शरीरमां पण ममता विनाना एवा तमो केवल मने पवित्र करवा माटेज यहीं पधारेला लागो बो. त्यारे ते मांधी एक मुनिए राजाने कयुंके, दे राजन् ! श्रमो श्री युगादि प्रभुने वांदवा माटे गया हता. त्यां तेमनां मुखथी श्री पुंडरिक गिरिनुं उज्ज्वल माहात्म्य सांजलीने तेनो स्पर्श करवा माटे श्रमो आकाशमार्गे जवा लाग्या. त्यां देवो सहित ईशानें मोने जोइ श्रनंदित मनवाला थइने मस्तक धुणावी कयुंके, हे जगवन् ! या पर्वतनुं श्राश्चर्यकारक माहात्म्य तमो जुठे ? श्रा हुं नरकगामी हतो, त्यांथी हुं था इंद्र थयो बुं. हुं मादाविदेह देवनां पशुग्राममां सुशर्मा नामे ब्राह्मण हतो, ते दुःख ने दारिजनो तो एक मुख्य स्थानकरूप हतो. एक दहाडो ते श्राखा गाममां निक्षा माटे जम्यो, पण त्यां तेने कंई पण नहीं मलवाची, ते केवल खाली हाथे पाटो पोताने घेर थाव्यो. एवी रीते खाली हाथे तेने थावेलो जोश, तेनी स्त्री क्रोधथी हाथमां सांबेलुं लेइ तेने मारवा दोडी. सुशर्मा दरिद्रताथी पेहेलेथीज पीडित थयो हतो, अने स्त्रीना या थाकोशथी तो ते वधारे क्रोधातुर थयो. पढी तेणे स्त्रीने वारी तो पण ते क्रोध शांत नहीं, त्यारे तेणे तेणीने जोरथी पाणो मार्यो. ते पाणो मर्मस्थानमा लागवाथी ते मुर्छित थइने पडी, अने तुरत मृत्यु पामी. ते जोइ तेनो पुत्र क्रोधायमान थर कड़ेवा लाग्यो के, अरे कुलचंडाल ! श्रा तें शुं कार्य कयुं ? ते वचनथी क्रोधायमान यश् ते ब्राह्मणे, पूर्वनां तापथ तस थने, तेने तथा रडती एवी पुत्रीने पण मारी नांखी. पी जयजीत थलो तथा कोन पामेल बे सघली इंडिल जेनी एवो थयो थको, ते जवा लाग्यो, एटलामां कोइ गाय साथे थडावाथ। तेणे ते - पण मारी नांखी. पढी तेने पकडवा माटे कोटवालो तेनी पाबल दोड्या, त्यारे जयांत य, अंध तुल्य थयो थको ते पोतानां पापथी नरक सरखा कुवामां पड्यो. धिक्कार बे क्रोधने ! ! ! के जेने वश थ मूढ arat कृत्याकृत्यनो विचार करता नथी, अने नरकना खाडामां पडे बे. ! ! ! हवे ते कुवामां पडतां थकां ते ब्राह्मणनां टुकडे टुकडा थइ
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org