________________
तृतीयः सर्गः
-
१०७ युगादीश प्रजुनी पेठेज सेववालायक बो. वली हे स्वामि ! आपनुं श्रा सैन्य मंद तेजवालुं केम जणाय बे ? केमके, सूर्य छाने पाणी बतां कमलोनो संकोच केम संभवे ? त्यारे चक्रीये कयुं के, मंत्र ने औषधिची पण असाध्य रोग अकस्मात या सैन्यमां फाटी निकल्यो बे, तेथी प्राणीउने लानि एली बे. ते सांजली ते विद्याधरो चक्रीशने कड़ेवा लाग्या के, हे राजन् ! शत्रुंजय पर्वतपर शाश्वतुं रायणनुं वृक्ष बे. तेनो प्रभावं शाकिनी, भूत, वेताल, तथा दुष्ट देवादिकनां दोषने हरनारो बे, एम मोए बहु वखत युगादीश प्रजुनां मुखथी सांजल्युं बे. अने ते वृनी बाल, माटी, शाखा, पत्र यादिक अमारी पासे बे, तेनुं पाणी करी, ते सेववाथी तमारुं सैन्य जले निरोगी थाय. पढी चक्रीए तेम करवानी श्राज्ञा श्रपवाथी ते सैन्यने निरोगी कर्यु पछी चक्रीए तेमने सन्मान श्राप्याबाद ते पण पोताने स्थानके गया. पी पोतानां सैन्यने निरोगी जो ने हर्षित चित्तवाला थर, चक्री पोतानुं मस्तक धुणाववा लाग्या. पढी ते हर्षनेज जाणे बहार कहाडता होय नहीं, तेम ते कड़ेवा लाग्या के, अहो ! या उत्तम तीर्थनो महिमा तो वचनातीत बे; वली हुं एम मानुं हुं के, या शिवाय कोइ उत्तम तीर्थ त्रणे जगतमां पण नथी, वली तेनां चिंतनमात्रथी पण बन्ने लोकनुं सुख मले ठे वली गाउ प में या तीर्थनो अतिशय महिमा प्रजास देवनां मुखथी सां
हतो; वली या दिग्जय कर्या बाद संघ सहित ज्यारे हुं श्रा तीर्थनी यात्रा करीश, त्यारेज श्रा मनुष्य जन्मने हुं सफल मानीश. एवी रीतनी अमृत सरखी वाणी बोलता ते चक्री, सर्व सभासदाने परम प्रीतिनां हेतुरुप थया. पठी चक्रीए फरीने क्रोधयुक्त घइने म्लेछो प्रते चक्र मेल्युं; त्यारे तेनां अधिष्ठायक देवो तेने तुरत बांधीने लाव्या. त्या चक्रीए तेमने दीन मुखवाला, तथा दीन वाक्योवाला जोइने, शिक्षा माटे तेज॑नां हाथी रत्नादिक लेइने, तेजने जता मेल्या. पठी सु
पण गिरि ने सागरनी मर्यादावाला सिंधुनां उत्तर निष्कुटने चक्रीनी यज्ञाथी जीतीने त्यां श्राव्यो. त्यां विविध प्रकारनां जोगोने जोगवता थका चक्री घणो काल रह्या; पढी एक दहाडो चक्ररत्न श्रायुधशालामाथी निकलीने बहार चाल्युं पढी ते मार्गे अनुक्रमे चालता थका
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org