________________
ए६
शत्रुजय मादात्म्य. त्रणे जगतनां मनो ते वखते दोजायमान थयां. वली ते टंकारनां शब्दथी सूर्यनां घोडा पण जडकीने उन्मार्गप्रते जवा लाग्या, तेथी तेनां रथर्नु एक चक्र नांगी गयु. पली बिलमांथी जेम जयंकर सर्पने, तेम तेणे सुर अने असुरोने पण दोल पमाडनाहं बाण नाथामांथी कहाड्यु. पनी शत्रुनी पंक्तिमां जेम दंड, तेम तेणे पोतानां नामवालुं बाण दोरीपर च. डाव्यु. ते वखते बाणनां किरणोयें करीने वैरीरूपी तलावने शोषावता ते जरत राजा रथमां बेग थका सूर्यनी पेठे शोजवा लाग्या. पली नखनां किरणोथी उज्ज्वल थयेला ते बाणने तेणे कर्णसुधि खेंच्यु. पड़ी एक पगने खेंचीने उन्नेला, तथा नाथांउरूपी पांखवाला, अने बाणनां श्रग्रजागरूपी तीदण चांचवाला, ते जरत राजा गरुडनी पेठे तर्क करावा लाग्या, ते वखते तेवा नरत राजाने जोश्ने समुज्ने एवी शंका थइ के, शुं श्रा मने सुकावी नाखशे ? के मने खेंची सेशे? पनी पूर्व दिशा, अने पूर्वाचलने दोनावनालं, तेम नागकुमार, देवो विगेरेथी आश्रित थयेलु,अने पर्वतोमां पण नहीं अटकतुं ते बाण चक्रीए बोड्युं. ते बाणने जो लवण ससुरु अत्यंत दोजायमान थयो, अने ते श्रन्यासने श्राजे पण ते चलायमान मोजांउथी याद करे . वली ते वखते जलमां रहेला पर्वतो पण ते बाणने जोश शंका करवा लाग्या के, शुं क्रोधथी फरीने इंजनां हाथमांथी वज श्रावे !!! पढी समुजनां जलने उबालतुं, तथा आकाशमां विजलीनां सरखं ते बाण बार योजन उलंगीने, मागधेशनां हृदयमां शल्यसर,थयुं थकुं तेनी सनामां जश्ने पड्युं तेनां पडवाथी थएला संघटनथी रत्ननां सिंहासनमांथी चारे बाजुए अग्मिनां तणखा निकलवा लाग्या; अने तेज तेनां क्रोधरूपी अग्निनां कारणरूप थया, अने तेनां राज्यरूपी वृक्षनां मूलमां अग्मिनी तुलना करवा लाग्या. वली ते बाणने जोश्ने ते क्षणवार तो दिङ्मूढ थयो, अने ते बाणनी पांखनां पवनथी तेनो चित्तरूपी दीपक वधारे बलवा लाग्यो. पडी नाशिकाने नचावतां थकां तेनी श्रांखो चणोठी सरखी लाल थक्ष, अने तेथी तेनुं क्रोधरूपी वृक्ष जाणे नवपद्धव थयुं होय नहीं, तेम देखावा लाग्यु. पड़ी तेणे त्रण प्रकारनां को. पने सूचवनारीत्रण वली कपालपर धारण करी, अने होग्ने स्फुरायमान करीने तेणे म्यानमांथी तलवार खेंची कहाडी. पठी ते पोताना
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org