________________
( ૭ ) બેલાવવા માટે કુબ્બા દાસીને મોકલી. તેણે વામનને જોઈ પિતાની સ્વામિની પાસે આવીને કહ્યું કે-“તે તે વિવર્ણ શરીરવાળ ને વામણ છે.” વેશ્યા કહે કે-ગમે તે હોય પણ બેલાવી લાવ.” તે ફરીને ગઈ. અને મૂળદેવને કહ્યું કે તમને અમારી સ્વામિની બેલાવે છે. મૂળદેવ તો તે વાત સાંભળી જ નથી એમ કરીને ગીતગાન કરવા લાગ્યું. એટલે દાસીએ ફરીને કહ્યું. મૂળદેવે પૂછ્યું કે-“તારી સ્વામિની કોણ છે?” દાસી બેલી કે-“દેવદત્તા નામની વેશ્યા છે.” મૂળદેવે કહ્યું કે-“હું વેશ્યાને સંગ કરતું નથી.” એટલે દાસી બોલી કે- આ દેવદત્તા સામાન્ય વેશ્યા જેવી નથી પણ ગુણગુણને જાણનારમાં શ્રેષ્ઠ છે.” આમ કહ્યું એટલે મૂળદેવ તે દાસીની પાછળ દેવદત્તા પાસે જવા ચાલે. માર્ગે જતાં કુબજા દાસીની પી૫ર એક મુઠી જોરથી મારીને તેને સીધી કરી નાખી–કુજાપણું મટાડી દીધું. દેવદત્તાએ તે વાત જાણતાં વિસ્મય પામીને મૂળદેવને આસન આપવા વિગેરેથી સારી રીતે સત્કાર કર્યો. એટલામાં ત્યાં એક વીણા વગાડતે વીણાવાદક આવ્યું. તેને દેવદત્તાએ કહ્યું કે તમારી વીણા વગાડવાની કળા અવિકળ શ્રેષ્ઠ વતે છે. તે સાંભળીને વામન કાંઈક હસીને બે કે-“મેં ઉજજયિનીના લેકેને બહુ પ્રવીણ સાંભળ્યા હતા પણ તે પ્રવીણતા જોઈ લીધી.” એટલે દેવદત્તાએ પૂછ્યું કે-એમ કેમ કહે છે ?” વામન બેલ્થ કે-“તમે આ વીણવાદકના વખાણ કર્યા તેથી.” દેવદત્તાએ કહ્યું-“શું એમાં કાંઈ દેષ છે? ” વામને કહ્યું- પ્રથમ તે આ વીણાજ સગર્ભા છે.' પછી વીણા હાથમાં લઈને તેને ગર્ભમાં રહેલ કેશ કાઢી બતાવ્યો. પછી વામને વિણા વગાડી. તે સાંભળી રંજિત થયેલી
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
