________________
( પ૦ ). જે કે ભક્તિકૃત ચેત્ય આધાકમાં ન હોય છતાં ત્યાં રહેવાનું વર્જવાથી જ જિનેશ્વરની ભક્તિ થાય છે. લોકમાં પણ તેમજ જેવામાં આવે છે. ૧૪૭.
આજીવિકાને કારણે અથવા ભયથી કૈટુમ્બિક (સેવક) મનુષ્ય રાજાની સેવા અષ્ટ પુટવાળા શુદ્ધ વસ્ત્રવડે મુખને ઢાંકીને કરે છે; તે રીતે મુનિ પણ ભક્તિનિમિત્તે જિનાયતને જાય છે, પણ આશાતનાદિકના ભયથી રેકતા કે રહેતા નથી. ૧૪૮
મુનિને ચૈત્યમાં ન રહેવાના વિશેષ કારણ કહે છે –
આ શરીર સ્નાનાદિવડે પવિત્ર કર્યું હોય તે પણ તે દુરભિગંધવાળા પ્રસ્વેદને સુવ્યા કરે છે. વળી અધેવાયુનો નિર્ગમ અને શ્વાસે છૂવાસવડે મુખમાંથી વાયુને નિર્ગમ થયાજ કરે છે, તેથી જિનમંદિરમાં સાધુ રહેતા નથી અથવા શ્રુતસ્તવ કહ્યા પછી ત્રણ શ્લેકવાળી સ્તુતિ કહેતાં સુધી ત્યાં રહેવાની તેમને અનુજ્ઞા છે. કારણવશે વધારે વખત પણ રહેવાની આજ્ઞા છે. બહુશ્રુતેએ સકારણ તેવી આચરણ કરેલ છે, તેથી ચતુર્થીની પર્યુષણ (સંવત્સરી) કર્યાની જેમ તે અવિરૂદ્ધ છે. ૧૪૯-૫૦.
એ રીતે ચૈત્યમાં રહેવાની હકીકતને ભુદાસ કરીને ત્યાં જ વ્યાખ્યાન કરવાની વિધિ કહે છે – - નિશ્રાકૃત ચૈત્યમાં ગુરૂમહારાજ વ્યાખ્યાન માટે પિતાના કેટલાક પરિણત મુનિઓ સાથે રહે અને બીજા શિષ્ય વિગેરેને વસતિ (ઉપાશ્રયમાં મેકલી આપે. જે અનિશ્રાકૃત ચૈત્ય હોય તો બધા પરિવાર સાથે ત્યાં રહીને ઉપદેશ આપે. ૧૫૧. ચૈત્ય શાશ્વતાદિ ચાર કરે છે તે આ પ્રમાણે નંદીશ્વરદ્વીપાદિમાં છે તે શાશ્વત
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
