________________
અધ્યાય ૧
નામા અનેક પણ તત્ત્વ જ એક સૌમાં, સ્વીકારતાં જ ફળતી સુખદા અહિંસા. ૪૯
ઉપસંહાર
જ્ઞાન, પ્રમાણુ, નય અને સમ્યગ્દર્શનનું સ્વરૂપ આ અધ્યાયમાં આવી ગયું. મૂળ એ તત્ત્વ, જડ અને ચેતન સંસારમાં છે. છતાં તે બંનેના જોડાણે જે કર્યું બને છે તેને લીધે તત્ત્વરૂપે નવ શબ્દો અને છે. તે નવ તત્ત્વામાંના બંધનથી સપૂર્ણ પણે મુક્ત થઈ સમતાની અથવા વીતરાગતાની પરાકાષ્ઠા સાધી લેવી જોઈએ. અને સારુ ત્રણ પ્રકારના અજ્ઞાનથી વેગળા થઈ જવાની જરૂર છે. અને જ્ઞાનમાં સ્થિર થવાની જરૂર છે. તેમાં આ અધ્યાયમાં તત્ત્વ અને તે બધાં તત્ત્વોના સાચા અર્થોં પરની શ્રદ્ધાના સવિશેષ ઉલ્લેખ સારી પેઠે વિચારવા જેવા છે.
૧૭
આ અધ્યાયમાંની વિશેષતાઓ
આ અધ્યાયમાં જે વિશેષતાઓ કે ખૂખી છે તે પૈકીની (૧) પ્રત્યક્ષજ્ઞાન અને પરાક્ષજ્ઞાનની વ્યાખ્યા છે. (૨) સમ્યગ્દર્શનનાં પાંચ લસૂફ઼ેમાં અમુક પાનું સ્થાન મહત્ત્વનું છે. તે અડ્ડી' ઠીક ઠીક વિચાર માગી લે છે.
ગીતામાં પણ આ વાત
K
ગીતામાં પશુ શ્રદ્દાવાન હમતે જ્ઞાનં। તા કડે જ છે. પણ શ્રદ્ધા થવા પહેલાં રાગદ્વેષ વશતાને કારણે જીવ અસત્યાગ્રહમાં અથવા કદાગ્રહમાં પડે છે. અડતા મમતામાં અટવાઈ પડે છે. એટલે વિચાર વિવેકની જેમ જરૂર છે, સારાં નિમિત્તોની પણ જરૂર છે, તેમ દાનદયા આદિ અન્યછવા તેમાંય ખાસ કરીને માનવા તરફની ફરજોના
1.
ત. ૨
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
