________________
૧૪૧
દિ
આ જ સૂત્રમાં આગળ ઉપર પણ · સમાહિવરમુત્તમ તુ’ પાઠ આવે છે તેમાં પણ “ હે ભગવંત મને....આપે!” એવી યાચની અસત્યામૃષા ભાષા અથવા આશ`સાની ભાષા આ રીતે જ સમજી લેવી.
સવાલ : આવી માગણી-આશ'સા–કરવી તે નિયાણું (નિદાન) ન કહેવાય ? નિયાણું કરવાના તો સ્પષ્ટ નિષેધ છે !
ઉત્તર : જે યાચના-આશ’સા—મિથ્યાત્વ, અવિરતિ, કષાય અને અશુભચૈાગસ્વરૂપ અશુભ કર્મબંધના ચાર. હેતુમાંના એક પણ હેતુથી થતી હાય તેને નિયાણું કહેવાય. અહી' તેમ નથી માટે નિયાણાના દોષ લાગતા નથી.
સવાલ : જેનામાં રાગાદિ નથી તેનામાં આપણને સુખાદિ કે સ્વર્ગાદિ આપવાની તાકાત છે એ શી રીતે ત
સંગત થાય?
ઉત્તર : કહ્યું છે કે
વીતરાગોડપ્ય દેવા, ધ્યાયમાન મુમુક્ષુભિઃ, સ્વર્ગાપવ લદઃ, શક્તિસ્તસ્ય હિ તાદશી.
આ દેવાધિદેવ સર્વથા રાગદિ વિનાના છે છતાં તે સુમુક્ષુ આત્માઓ વડે ધ્યાનના વિષય અનતા સ્વગ અને માક્ષના ફળ આપે છે. રે ! એમની એ શક્તિ જ એવી છે.. એ એમના એવા પ્રભાવ-સ્વભાવ જ છે. પ્રભાષને સ્વભાવને વળી તક શા ?
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
