________________
૧૪
સમ્યગુદર્શન છત્ર ને પગમાં ચાખડી ધારણ કરી પ્રથમ તે ચારિત્રભ્રષ્ટ બ. છતાં સધર્મ તે પ્રભુ પાસે જ છે, તેવી પાકી શ્રદ્ધા અંતરમાં હતી તેથી જે કઈ શિષ્ય બનવા મારી પાસે આવતાં તેમને સત્ય સમજાવીને પ્રભુ પાસે જ એકલતે. એક વાર હું બીમાર પડ્યો. પણ ચારિત્રભ્રષ્ટ હોવાથી કોઈ એ મારી સારવાર કરીનહિ. તે વેળાએ એક રાજકુમાર નામે કપિલ મારા દર્શને આવ્યું. ને તેને શિષ્ય બનાવવા આજ્ઞા માગી. ત્યારે પ્રથમ તે સદ્ધર્મ તે પ્રભુ પાસે છે માટે સંયમ લેવો હોય તે પ્રભુ પાસે જા તેમ કહ્યું.
ત્યારે કપિલે પૂછયું – “પ્રભુ પાસે ધર્મ છે, તે શું તમારી પાસે નથી?”
ત્યારે ક્ષોભના માર્યા વિપરીત વાત કહી કે ધર્મ તે મારી પાસે પણ છે. સત્ય ન જળવાયું. ધર્મમાર્ગમાં આને જ “પ્રમાદ કહ્યો છે. પછી પણ પ્રભુ પાસે આલોચના લઈને શુદ્ધ ન થયું. સમકિત રત્ન ગયું.
ભગવાનનું સાંનિધ્ય છોડી દીધું તેનું આ પરિણામ આવ્યું. આમ પ્રભુએ પરમાર્થથી “ગુરૂકુલવાસનું મહત્વ બતાવ્યું છે. ગુરૂકુલવાસ એટલે માત્ર ગુરૂ રાણીની સાથે જ નહિ પણ તેમની આજ્ઞામાં વિચરવું તે. સમક્તિ ગયું એટલે ભવભ્રમણ વધ્યું.
લાંબા સમયે સાળમાં વિશાખાભૂતિના ભવે ફરી ક્ષત્રિયકુળ ને ચારિત્ર પામે. દેવ-ગુરૂ-ધર્મની શ્રદ્ધા દઢ થઈને ઉત્કૃષ્ટ ભાવે તપ–સંયમની આરાધના કરવા લાગ્યું.
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
