________________
૪. સેવન: અંદરમાં નિજગુણાનું ફરી ફરી અધ્યયન કરવું. ૫. વન્દનઃ મહાપુરુષોના ચરણમાં જેમ ભક્તિથી વન્દન કરે છે.
તેમ જ ચૈતન્યસ્વરૂપમાં પરમ ભક્તિપૂર્વક વન્દના, નમના તેમાં લીન થઈ પરિણમન કરવું, તે જ સમ્યફદષ્ટિની આત્મભક્તિ છે. ધ્યાન ઃ જેના પ્રતિ પરમભક્તિ હોય છે, તેનું વારંવાર ધ્યાન થયા કરે છે. કેઈ કહે કે અમને નિજસ્વરૂપ પ્રતિ પ્રીતિ અને ભક્તિ તો ઘણું છે, પરંતુ તેના વિચારમાં અથવા ધ્યાનમાં મન બિલકુલ લાગતું નથી તો તેની વાત. જુઠી છે. જેને ખરેખર પ્રીતિ હશે, તેના વિચાર અથવા ચિન્તનમાં મન ન લાગે એવું બની શકે જ નહીં. તેના પરિણામેનું માપ નીકળે છે કે તેને સ્વરૂપના પ્રેમથી અન્ય પદાર્થો પ્રતિ પ્રેમ વિશેષ છે. જેને ખાવા-પીવા, બોલવાચાલવામાં મન ન લાગતું હોય તો લોક અનુમાન કરી લે છે કે તેનું મન ક્યાંય અન્યત્ર લાગી ગયું છે, તે પ્રમાણે ચૈતન્યમાં જેનું મન લાગી જાય, સાચે પ્રેમ જાગે, તેનું મન જગતના સઘળા પદાર્થોથી ઉદાસ થઈ જાય છે અને વારંવાર નિજસ્વરૂપની તરફ જ ઉપયોગ ઝૂકેલો રહે છે. તે પ્રમાણે સ્વરૂપની ધ્યાનરૂપ ભક્તિ સમ્યક્દષ્ટિને હોય છે, તથા સ્વરૂપને સાધવાવાળે જીવે પંચપરમેષ્ઠી આદિના ગુણોને પણ
ભક્તિપૂર્વક ધ્યાવે છે. ૭. લઘુતા : પંચપરમેષ્ઠી આદિ મહાપુરુષોની સમક્ષ ધમજીવને
પોતાની અત્યન્ત લઘુતા ભાસે છે. ૮. સમતા : સમસ્ત જીવોને શુદ્ધભાવની અપેક્ષાએ સમાન
દેખવા, એનું નામ સમતા. પરિણામને ચેતન્યમાં એકાગ્ર કરવાથી સમભાવ પ્રગટ થાય છે. જે પ્રમાણે મહાપુરુષોની સમીપ ક્રોધાદિ વિષમભાવ થતા નથી, તે પ્રમાણે ચૈતન્યના
મૂલ્યું ફાલ્યું જીવન તારું, આખર માટીમાં મળનારું, મૂકી દે, મૂકી દે, મારું તારુ, વેળા વીતી જાય છે,
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
