________________
कल्प०
॥ १८ ॥
पसले पवते श्रीवीर प्रजुने बद्मस्थावस्थामां घणा थयेला बे ते खागल कहेवामां श्रावशे. वली ए जगवंतनी केवली व्यवस्था के जेमां प्रजावथीज सर्व उपद्रव शमी जाय तेमां पण पोताना शिष्याजास एटले अधम शिष्य गोशाले उपद्रव कर्यो दतो. ते या प्रमाणे वृत्तांत बे. एक वखते श्रीवीर प्रभु वि|हार करता श्रावस्ती नगरीमां समोसर्या. तेवामां गोशालो 'हुं जिन जगवंत ढुं' एम लोकोमां ख्याति करतो त्यां श्रव्यो. तेथी 'श्रावस्ती नगरीमां बे जिन जगवंत श्राव्या वे' एवी लोकोमां प्रसिद्धि थइ. ते सांजली गौतमे जगवान् वीर प्रजुने पूठ्युं - खामी, 'हुं जिन जगवंत हुं' एम पोताने विख्यात करनार या बीजो कोण बे? जगवंते कयुं, ते जिन नथी, पण शरवण गामनो रहेवासी मंखली ने सुजद्रा थकी घणी |गायोवाली ब्राह्मणनी गोशालामां उत्पन्न थवाथी गोशाल एवा नामने धारण करनार एक मारो शिष्य बे. ते मारी पासेधीज जरा बहुश्रुत य पोतानुं जिन नाम व्यर्थपणे विख्यात करे बे. ते पढी या वात | सर्व ठेकाणे प्रसिद्ध थयेली सांजलीने ते गोशालो अति रोष पाम्यो. तेवामां गोचरीए गयेला आनंद नामना जगवंतना शिष्यने कयुं, हे आनंद ! एक दृष्टांत सांजल, केटलाएक वणिक लोको धन मेलववाने जात जातनां करीयाणां गामामां जरी परदेश जवा नीकल्या. ते कोइ अरण्यमां पेठा. त्यां | जल न मलवाची तृषातुर थइ जलनी गवेषणा करवा लाग्या. तेवामां चार राफमाना शिखर जोवामां आव्यां. तेमणे एक शिखर फोड्युं त्यां तेमांची घणुं जल नीकल्युं. ते जलथी तृषा रहित घर बाकीना जलथी पात्र जरी लीधां पठी एक वृद्ध वणिके कयुं के श्रापणुं धारेलुं कार्य सिद्ध ययुं. दवे बीजुं शिखर फोडशो नहीं. तेम वार्या तोपण ते ए बीजुं शिखर तोडी पाड्युं. तेमांथी सुवर्ण प्राप्त थयुं. पठी वृद्धे तेवी रीते वार्या तोपण ते ए त्रीजुं शिखर फोड्यं. तेमांथी रत्न प्राप्त थयां पठी घणा वार्या तोपण ते लोनांध व्यापारीउए चोथा शिखरने फोड्युं. तेमांथी दष्टिविष सर्प प्रगट थयो. तेणे पोतानी दृष्टिनो पात करी सर्वने पंचत्व पमामी दीधा जे पेलो वृद्ध हितोपदेशक हुतो ते न्यायी होवाथी नजीक रहेल देवताए तेने स्वस्थानमां मूकी दीघो. हे श्रानंद, या प्रमाणे तारो
For Private & Personal Use Only
Jain Education International
सुवो०
॥ १८ ॥
jainelibrary.org