________________
कल्प०
॥ ७४ ॥
पक्वान्न त्र्यादिथी, तथा श्रीजे पारणे सुनंद शेठे परमान्न श्रादिथी प्रभुने प्रतिलाच्या चोथा मासकपणे प्रभु कोल्लाग नामे सन्निवेशमां पधार्या. त्यां बहुल नामे ब्राह्मणे प्रजुने दुधपाक वोराव्यो. त्यां पण पंच दिव्यो प्रगट थयां.
हवे गोशालो पण प्रजुने ते तंतुशालामां नहीं जोइने श्राखा राजगृह नगरमां शोधतो यको पोतानुं । उपकरण ब्राह्मणोने पीने मुख तथा मस्तकने मुंगावीने कोल्लागमां जगवानने जोइने " तमारी दीक्षा मने होजो" एम कही ने तेमनी साथै रहेवा लाग्यो. प्रजु पण ते शिष्यनी साथै सुवर्णखल नामे गाम तरफ चाल्या. मार्गमां गोवालीयार्ड एक मोटा वासणमां दुधपाक पकावता हता, ते जोइ गोशाले जगवा - नने कयुं के यपणे अहीं जोजन करीने चालीशुं. त्यारे सिद्धार्थे कयुं के ते वास जांगी जशे, | तेथी गोवाली याए यत्न वडे तेनुं घणुं रक्षण कर्यु, तोपण ते वासण जांगी गयुं. त्यारे गोशाले एवो निश्चय कयों के जे थवानुं बे ते थाय बेज, एवो नियतिवाद अंगीकार कर्यो. ते वार पढी प्रभु ब्राह्मणग्राम प्रत्ये गया. त्यां नंद ने उपनंद नामे वे जाइना बे पामा हता. प्रजुए नंदना पाकामां प्रवेश कर्यो. त्यां नंदे प्रजुने वोराव्युं. गोशालो उपनंदना पाकामां गयो. त्यां वासी अन्न उपनंदे वोराव्याथी ते गुस्से थयो, अने शाप दीधो के मारा धर्माचार्यनुं जो तपतेज होय, तो श्रनुं घर बली जार्ज. त्यारपढी प्रजुनो महिमा राखवा वास्ते नजदी कमां रहेला देवे तेनुं घर वाली नाख्युं. पढी प्रभु | चंपा नगरीमां याव्या. त्यां द्विमासपणे करीने ते चतुर्मास रह्या. बेल्ला द्विमासनुं पारणं चंपानी बिहार करी ने कोल्लाग सन्निवेशमां गया.त्यां शून्य घरमां ते कायोत्सर्गध्याने रह्या. गोशाले पण तेज घरमां रहीने सिंह नामे एक ग्रामणीपुत्रने विद्युन्मती दासीनी साथे क्रीडा करतां जो दांसी करी, त्यारे तेणे गोशालाने मार्यो.त्यारे ते प्रजुने कन्युं के मने एकलानेज यहीं आणे मार्यो, पण पेतेने केम निवार्यो नहीं ? त्यारे सिद्धार्थे कयुं के फरीने तुं एवं करीश नहीं पी प्रभु पात्तालक प्रत्ये गया, तथा त्यां शून्य घरमा रह्या. त्यां पण गोशाले स्कंदने पोतानी दासी स्कंदिला साथे क्रीमा करतां
For Private & Personal Use Only
Jain Education International
सुबो०
॥ १४ ॥
www.jainelibrary.org