________________
શ્રી શ્રીપાલ કથા આ પ્રમાણે સઘળ સ્વજનવર્ગ ત્યાં એકઠા થવાથી સર્વ લોકે આનંદ પામ્યા. અને તે આનંદની ખુશાલીમાં શ્રીપાલ રાજાએ નાટક શરૂ કરવા માટે હુકમ કર્યો.
તે વખતે આનંદ પામીને તરત જ પહેલી નાટક મંડળી ઊભી થાય છે, પરંતુ એક મુખ્ય નદી ઘણું કહેવા છતાં પણ ઊભી થતી નથી. પછી તેણીને જ્યારે પરાણે પરાણે ઊભી કરવામાં આવી ત્યારે ઉત્સાહ રહિત થએલી
એવી તે, ત્યાં એક હૃહો બેલી કેઃ “ કહ માલવ કહ સંખઉરુ, કહ બમ્બર કહ ન; સુરસુંદરી નચાવીયઈ દઈવહિં દલવિ મરદ. ૧
ક્યાં માલવદેશમાં મારે જનમ, ક્યાં શંખપુરના રાજપુત્ર સાથે મારું લગ્ન ક્યાં બબરકુલમાં મને વેચવી અને કયાં નાટક કરતાં મારે શીખવું. અરેરે! દેવે મારે અહંકાર દળી નાંખીને, આ સુરસુંદરીને નાચ કરતી કરી છે” (જૂઓ ચિત્ર ૧૧૪)
આ સાંભળીને તેણીના માતાપિતા વગેરે સઘળે પરિવાર મનમાં આશ્ચર્ય પામીને વિચાર કરવા લાગ્યા કે : “આ સુરસુંદરી અહીં ક્યાંથી ?”
આ પ્રમાણે બધા વિચાર કરે છે એટલામાં તે સુરસુંદરી દેડીને પિતાની માતાની કેટે વળગીને રોવા લાગી. ત્યારે તેના પિતાએ પૂછ્યું કેઃ “હે વત્સ! તું આવી દુઃખદ સ્થિતિમાં શી રીતે મૂકાઈ?”
પછી તે સુરસુંદરી બેલી કેઃ “હે પિતાજી! તે વખતે આપે આપેલી ઋદ્ધિ સહિત હું મારા પતિ સાથે શંખ
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
