________________
મારી નાખી. તેમાંથી બે ઇંડાં સરી પડ્યાં. ઉપર કેઈએ ક્યરે નાખે. તેની ગરમીથી અમે બંને જીવ્યાં. ઇંડાંઓ ફૂટ્યાં અને બહાર નીકળ્યા. અમને કોટવાળે લઈને રાજાને ભેટ આપ્યા. રાજાએ કોટવાલને સૂચના આપી કે હું જ્યાં જાઉં ત્યાં આ કૂકડા સાથે લાવવા.
એકવાર રાજા ઉદ્યાનમાં જઈ માધવી-લતાના મંડપમાં બેઠે. કોટવાળ અમને લઈને ઉદ્યાનમાં શશિપ્રભ નામના આચાર્ય હતા ત્યાં જઈ બેઠે. અને ધર્મ પૂ. શશિ પ્રભ આચાર્ય સંક્ષેપથી કહ્યું કે “બીજા જીવોને પીડા ન કરવી એ ધર્મ છે. કોટવાળે કહ્યું, અમારા પૂર્વજોના કારણે વેદ-શાસ્ત્રમાં કહેલ પશુવધ તે ત્યાગ નહિ થઈ શકે? ભગવંતે કહ્યું, જે પશુવધ ત્યાગ નહિ કરે તે આ કૂકડાની જેડીએ જે દુઃખ ભગવ્યું તેવી દશા તારી થશે. કોટવાલે પૂછ્યું, આ બેએ શું ત્યાગ ન કર્યું. અને કયું દુઃખ ભોગવ્યું! અને બે માતાપુત્ર હતા, અને લેટને કૂકડાને વધ કર્યો ત્યાંથી મેર-શ્વાન, સપનેળિયે, મત્સ્ય-શિશુમાર, બેકડે-બેકડી, બેકડેપાડે અને છકડાની જોડી સુધીના ભ અને દુઃખના પ્રસંગે આચાર્ય ભગવંતે કહ્યા.
આ સાંભળી કોટવાળ-વૈરાગ્ય પામ્ય, અમારૂં પિતાનું ચરિત્ર સાંભળવાથી અમને જાતિસ્મરણ જ્ઞાન થયું, એટલે અમે વૈરાગ્ય પામ્યા અને અમે પણ તે લીધાં. જાતિસ્મરણ-વૈરાગ્ય
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
