________________
વાચક સમરાદિત્યે અવસરે અયોધ્યામાંથી વિહાર કર્યો અને વિવિધ દેશમાં વિહાર કરતાં એકવાર અવની દેશમાં પધાર્યા. ત્યાં અશેક ઉદ્યાનમાં પ્રતિમાપણે-કાઉસગ્નમાં રહ્યા.
ગિરિણ ચંડાળને ઉપદ્રવ અને
વાચક સમરાદિત્યને કેવળજ્ઞાન પૂર્વ ભવને શત્રુ ચંડાળને ત્યાં ઉત્પન્ન થયેલે ગિરિણું ચંડાળ છિદ્ર જોતાં અચાનક ત્યાં આવ્યું. વાચક સમરાદિત્યને ધ્યાનમાં જોતાં જ રૌદ્ર ધ્યાનવાળા ગિરિણે વિચાર કર્યો, “આ બરાબર લાગ આવે છે, આ લાગ ફરીવાર નહિ મળે. ઘણું કાળથી મારે વેર લેવાને અવસર પ્રાપ્ત થયું છે. માટે આ દુષ્ટને હમણાં જ મારી નાંખ્યું. અને એવી રીતે મારું કે જેથી મરતાં મરતાં પણ મહા દુઃખને અનુભવ કરે.”
આવું ચિતવી તે દુષ્ટ ગિરિણુ ક્યાંયથી ફાટેલાં કપડાનાં ચીંથરાઓ લાવ્યું. અને મહાત્માના શરીરને વીંટી ઉપર તેલનું સિંચન કર્યું. ત્યારબાદ તેને અગ્નિ લગાડ્યો, પણ યોગના અતિશયથી મહાત્મા ચલાયમાન થયા નહીં. જ્યારે દેહ બળવા લાગે, ત્યારે સમાદિત્યે વિચાયું, અરે હું કઈને અનર્થકલેશનું કારણ બન્યું અથવા આ વિચારથી સયું. આ વખતે મારે સમતાજ રાખવી એ શ્રેષ્ઠ છે.” એમ વિચારી વિશુદ્ધ ધ્યાનમાં સ્થિર બન્યા.
મહા સામાયિક પ્રગટ થયું, અનુક્રમે અપૂર્વકરણ થતાં ક્ષપક શ્રેણી શરુ થઈ, જીવનું વીર્ય વૃદ્ધિ પામ્યું. ધ્યાન-અગ્નિથી
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
