________________
૧૭૬ અને તે પણ અનુરાગવાળ બને. રતિ-રાણીએ આનંદ પામીને વિશ્વાસુ દાસીને કહ્યું કે, “આ યુવાનને બોલાવી લાવ.” દાસીએ પણ ચતુરાઈથી તે શુભંકરને લલચાવી વાસગૃહમાં મેકલ્ય. ત્યાં આવી પલંગ પર બેઠે. રતિએ તાંબૂલ આપ્યું, તે ગ્રહણ કરે છે એટલામાં મહારાજા પધાર્યા, એ બંદીઓને કેલાહલ સંભળાય.
રતિ-રાણી ભયભીત બની ગઈ. હવે બીજે કઈ ઉપાય નથી એમ વિચારી તે શુભંકરને પાયખાનામાં છૂપાવ્યો. એવામાં રાજા આવી પલંગ ઉપર બેઠે. થોડી વાર પછી રાજા કહે મારે સંડાસ જવું છે. આ વાત અંદર રહેલા શુભંકરે સાંભળી. એકદમ ભય પામેલા નિરંતર અંધકારવાળા, અત્યંત દુધી, કીડાઓથી ખદબદતી ગટરમાં પડ્યો અને અશુચિમાં ખેંચી ગયે.
ત્યાં રહેલે શુભંકર કડાઓથી ફેલી ખવા. આંખે બંધ થઈ ગઈ, શરીર સંકોચાઈ ગયું, અસહ્ય વેદના થવા લાગી. અત્યંત આકુળ-વ્યાકુળ થયે અને મૂછ પામે. આ બાજુ રાજા સંડાસમાં જઈ વડીનીતિ કરી બહાર નીકળે. અને રતિ-રાણી સાથે આનંદ-પ્રમોદ કરતાં સૂર્ય આથમી ગયે. રાજા બહાર સભામંડપમાં ગયે. રતિ-રાણીએ શુભંકરની દાસી મારફત તપાસ કરાવી પણ તે નહિ મળતાં માન્યું કે વિષ્ટાકૂપમાં પડી મરણ પામ્યા હશે! “ઠીક ચિતા મટી” કહી વાત વિસારી દીધી.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
