Anandghan ni Atmanubhuti 06

SR No.: 005047
Original Sutra Author: N/A
Author: Kalyanbodhivijay
Publisher: Jinshasan Aradhana Trust
Publication Year: 2011
Total Pages: 32
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati, Religion, & Spiritual
File Size: 15 MB

Page 10

કાવ્યની પરિભાષામાં આ અભિવ્યક્તિ શૈલીને એક વાર શેઠ એને સાથે લઇને નગરશેઠ પાસે ગયા. વિરોધાલંકાર કહેવાય છે. જેમાં ઉપલી દૃષ્ટિએ વિરોધ ત્યાં શેઠે કરેલો વિનય જોઈને એ બાળકને લાગ્યું કે, “શેઠ જણાય. ‘નિર્વેદી એ જ વેદનકર્તા શી રીતે?' આવો પ્રશ્ન કરતાં પણ નગરશેઠ મોટા છે, તો હું એમનો વિનય કરું.’ શેઠે થયા વિના ન રહે. પણ પરમાર્થદૃષ્ટિએ જોઇએ, તો સમાધાન સહર્ષ સંમતિ આપી. દિવસો જવા લાગ્યા, એવામાં નગરશેઠ એની અંદર જ સમાયેલું હોય છે.
અને મંત્રીનો ભેટો થયો. એ બાળક પૂર્વવત્ મંત્રીના વિનયમાં જો " , અવધૂત આનંદઘનજીએ અહીં માત્ર વિરોધાલંકારની જોડાયો. મંત્રી સાથે એક વાર મહામંત્રી અભયકુમારને મળવાનો S WO) , પ્રસ્તુતિ નથી કરી, પણ એક વેધક અવસર આવ્યો. એ બાળક અભયકુમારનો સેવક બની ગયો.
શ્વ છે કે તે વાસ્તવિક્તાનો પર્દાફાશ કર્યો છે. આ એની તો એક જ ગણતરી હતી, કે વિનય કરવો અને મોટામાં - કારણ છે : કડી કહેવા દ્વારા તેમણે સ્પષ્ટ ઇશારો મોટી વ્યક્તિનો વિનય કરવો. અભયકુમાર રોજ સવારે શ્રેણિક
એ કર્યો છે કે ‘તમે નિર્વેદી બની મહારાજાને પ્રણામ કરવા જતાં. એક વાર એ બાળકને સાથે જાઓ, તો અનંત વેદન તમારા લઈ ગયા. એ તો જોઇને આશ્ચર્યચકિત થઈ ગયો. ‘આટલા ચરણોમાં આળોટવા લાગશે. મોટા મંત્રીશ્વર રાજાનો આટલો વિનય કરે ! તો તો અવશ્ય તુચ્છ, ક્ષણિક, લજ્જાસ્પદ રાજા જ મોટો માણસ હશે.’ . અને જુગુપ્સાજનક એવા રાજાનો વિનય કરવાની તેની ભાવનાને અભયકુમારે આભાસિક સુખને લાત મારી વધાવી લીધી. થોડા દિવસો ગયા, ત્યાં તો રાજગૃહી નગરી દો, વેદમોહનીયના ઉદયને
પાસે શ્રમણ ભગવાન મહાવીર પધાર્યા. સમગ્ર પરિવાર સાથે સતત વિરાગના બળથી નિષ્ફળ શ્રેણિક રાજા પ્રભને વંદન કરવા આવ્યા. શ્રેણિક રાજાએ કરેલો SADS WITH ડો. કરતા જાઓ, તો નિરુપમ, શાશ્વત,
પ્રભુનો અભુત વિનય અને પ્રભુનું પરમ ઐશ્વર્ય, આ બંને છીએ . . પવિત્ર અને ગૌરવાસ્પદ અનંત આત્મિક
વસ્તુ જોઈને એ બાળક મંત્રમુગ્ધ થઈ ગયો. પ્રભુના વિનય માટે સુખના તમે આસામી બની જશો. સંયમસ્વીકારની એની ભાવના શ્રેણિક રાજાએ સાકાર કરી. , એ * નિર્વતી વેન રે, વેન વછરે મનંત | પરમ વિનય કરીને તે બાળકે આત્મકલ્યાણ સાધી લીધું.
રાજગૃહી નગરીમાં રહેતો એક નાનો બાળક. વિનય ગુણ એને - આપણે અહીં જોવી છે એ બાળકની વિવેકમતિ. જો ગળથૂથીમાં મળેલો. માતા-પિતાનો ખૂબ વિનય કરે. એક વાર ‘ઉંચુ’ મળતું હોય, તો નીચી વસ્તુને છોડી દેતા કાચી સેકન્ડની
એણે જોયું કે એના પિતા શેઠનો વિનય કરે છે. એને લાગ્યું કે પણ વાર ન લાગવી જોઈએ. સાંસારિક તમામ વ્યવહારોમાં O _ “શેઠ મારા પિતાથી ય મોટા છે, તો હું એમનો વિનય કરું.’ આ જ નીતિને સહજતાથી અપનાવે છે માનવ. એક પગલું (જી. એ પિતાની રજા લઈને એણે શેઠનો વિનય શરૂ કર્યો. આગળ વધીએ, આત્મકલ્યાણને સાનુકૂળપણે આ જ નીતિનો
F