Page Text
________________
ઉદાસીમાં ગરકાવ થઇ જાય છે. મારે તને એટલું જ પૂછવું તો રાધાની આંખમાં જ શોભે, યોગેશ્વરની આંખમાં આંસુ ન છે, કે તારા પ્રેમ અને સમર્પણમાં એવું શું છે? કે જે અમારામાં શોભે...” ખૂટે છે?’
आनंदघन प्रभु प्रेम की, બે ક્ષણ તો રાધા સ્તબ્ધ થઇ ગઈ. જરા સ્વસ્થ થઈને
अकथ कहानी कोय। બોલી, “એ તો તમે કૃષ્ણ મહારાજને જ પૂછજો ને...”
રાધામાં શું છે? અને પોતાનામાં શું ખૂટે છે? એનો | આંખો ખુલી ગઈ. સવારે રુક્મિણીએ શ્રીકૃષ્ણને જવાબ રુક્મિણીને મળી ગયો. સ્વપ્નની વાત કરી. હજી કાંઈ પૂછે એ પહેલા તો શ્રીકૃષ્ણની | પ્રભુપ્રેમની કથા અકથ્ય ને અપૂર્વ હોય છે. આ પ્રેમ આંખમાંથી એક અશ્રુબિંદુ બહાર ધસી આવ્યું. રુકિમણીની દશા નિઃસ્વાર્થ અને નિઃસ્પૃહ હોય છે. એમાં પ્રત્યુપકારની તો આશા કફોડી બની. માંડ માંડ ‘અશ્રુ’નું કારણ પૂછ્યું. ગદ્ગદ્ સ્વરે નથી જ, પ્રતિભાવની પણ અપેક્ષા નથી. પ્રેમ... બસ, નિર્મળશ્રીકૃષ્ણે કહ્યું, ‘ફરી તને સ્વપ્નમાં રાધા આવે, ત્યારે તું તેને ! નિર્દોષ પ્રેમ. પરમાત્મા પ્રત્યેનો પ્રેમ એ શુદ્ધ આત્મા પ્રત્યેનો જ પૂછી લેજે.'
પ્રેમ છે. કારણ કે પરમાત્મા અને શુદ્ધ આત્મા વચ્ચે કોઈ અંતર ચાર દિવસ ગયા. રુક્મિણીને સ્વપ્નમાં ફરી રાધાનો નથી. પ્રભુના આલંબનથી આનંદઘનરૂપ શુદ્ધ આત્મા સાથે ભેટો થયો. રુક્મિણીની જિજ્ઞાસા અનેકગણી બની ચૂકી હતી. અનુસંધાન જોડવાનું છે. . શ્રીકૃષ્ણના અશ્રનું રહસ્ય પૂછ્યું. આજે રાધા કાંઇક સ્વસ્થ
ના, સાંસારિક સંબંધીઓ સાથેનો પ્રેમ શુદ્ધ આત્મા હતી... સૌમ્ય અવાજે બોલી, “બહેન, તે દિવસે મારા કારણે પ્રત્યે વળાંક આપવા માટે સમર્થ નથી. કારણ કે એમાં પાત્ર કૃષ્ણ ઉદાસ થઈ જાય, એવી વાત તમે કરી, તેથી હું ખૂબ રડી. સદોષ હોવાને કારણે સહજ રીતે પ્રેમ પણ સદોષ બને છે. હું અહીં રડી અને ત્યાં કૃષ્ણની આંખમાં આંસુ...
- એક પત્ની ગળગળી થઈને પતિને ફરિયાદ કરતી બહેન, અમે તો વર્ષોથી વૃંદાવનમાં કૃષ્ણને જોયો નથી. હતી... “પહેલા તમને મારા પર બહુ પ્રેમ હતો, હવે જરા શ્રાવણમાં મેહુલો વરસે અને કૃષ્ણ યાદ આવે. મોરલા ટહુકા ય પ્રેમ નથી રહ્યો.” પતિ કહે, “એવું કાંઈ નથી. મારો પ્રેમ કરે અને કૃષ્ણ યાદ આવે. તમને એટલી જ વિનંતિ છે કે એવો ને એવો જ છે. બોલ. તું શેના પરથી આવું કહે છે?'' કષ્ણને મારી યાદ આવે એવું કશું કરશો નહીં. એના કાને મારું “પહેલા તમે ખુબ આગ્રહ કરીને મને વધુ જમાડતા અને પોતે નામ ન પડે, એનું ધ્યાન રાખજો.
ઓછું જમતા. હવે તો મને આગ્રહ કર્યા વિના તમે જ વધુ જમો અમે તો વૃંદાવનની ગોપીઓ છીએ. કૃષ્ણના વિરહમાં છો.” “એના પરથી તે એમ સમજી લીધું કે મારો પ્રેમ ઓછો ધ્રુસકે ધ્રુસકે રડવું અને આકુળ-વ્યાકુળ થવું, એ અમારું સર્વસ્વ થઇ ગયો?” “હાસ્તો, બીજું શું કારણ હોય?’’ ‘કારણ એ છે. કૃષ્ણ રડે, એ અમને ન પાલવે. કૃષ્ણને કહેજો કે આંસુ જ કે હવે તને રસોઈ બનાવતા આવડી ગયું છે.”
| SR No. | 005045 |
| Book Title | Anandghan ni Atmanubhuti 04 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Kalyanbodhivijay |
| Publisher | Jinshasan Aradhana Trust |
| Publication Year | 2011 |
| Total Pages | 32 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati, Religion, & Spiritual |
| File Size | 15 MB |