________________
“હું તેને પરણુશ!”
૧૨૩ ઈબ્રાન્કમ આ અહેવાલ સાંભળતો હતો, તે બોલી ઊઠ્યો, “સાચી વાત! માલિક, મને ખાતરી છે કે, આપણું એંજિન હજુ જીવે છે!”
ધીમે ધીમે આખા ટોળાની વાતનો વિષય દુરાંદેનું એ નસીબદાર અદ્ભુત ઐજિન જ બની રહ્યું. સૌ કોઈ કહેવા લાગ્યું કે, દુરાંદેને અગત્યનો ભાગ તે તેનું આ અદ્ભુત એંજિન જ હતું; એવું એંજિન ફરી બનાવવા ખૂબ પૈસા જોઈએ એ તે સાચું; પણ પૈસા કરતાંય એ બનાવનાર હોશિયાર કારીગર જોઈએ. અને એ એંજિન બનાવનાર કારીગર તો ક્યારનો મરી ગયો હતો.
- એ એંજીન અત્યારે ભલે સાજુસમું રહ્યું હોય, છતાં પાંચ-છ દિવસના પવન અને પાણીના તોફાન દરમ્યાન એ ત્યાં ને ત્યાં એવી સ્થિતિમાં જ રહે એમ હરગિજ ન માની શકાય. એટલે તુરતરત જો એ એંજીનને બચાવી લેવાય, તો તો દુરને કશી હોનારત જ ન નડી કહેવાય.
પણ એ એંજિન બચાવી લેવું જોઈએ એમ કહેવું એ સહેલી વાત છે, પણ ખરેખર એ કામ પાર પાડવું એ કેવી મુશ્કેલ વાત હતી વારુ? દુના બે દફૂશળો વચ્ચે ફસાયેલા એન્જિનને બચાવી લાવવું હવે પછીના દિવસોમાં એ બાજુનો દરિયો તોફાની જ રહેવાનો. કોઈ ખલાસીભરેલું વહાણ એ કામગીરી માટે એ ખડકો તરફ મોકલવાની તો કલ્પના જ ન કરી શકાય. કારણ કે, એ જહાજ પેલો ખડકાળ ભાગ ઓળંગીને દુ પાસે સહીસલામત પહોંચે તો પણ – જોકે એ અશક્ય વસ્તુ જ કહેવાય – તેમ છતાં ત્યાં પહોંચ્યા પછી એ જહાજ લાંગરે કયાં? દરિયાઈ તોફાનની પહેલી જ ફૂકે લંગરની સાંકળો તૂટી જાય અને એ જહાજ પોતે ખડકો ઉપર ટિચાઈને ચૂરો થઈ જાય. અને જહાજનું તો ઠીક, પણ માણસોય ત્યાં થોડા દિવસ માટે કયાં થોભે? હોમે ખડકની ટોચ ઉપર સપાટ જગા હતી ખરી, પણ તે તો એક માણસ માટે પણ ભાગ્યે પૂરતી કહેવાય !
એટલે બધી વાતનો સાર એટલો નીકળ્યો કે, એક જ માણસે ત્યાં નાની હોડી લઈને જવું જોઈએ – કિનારાથી પાંચ લીગ દૂર! ત્યાં એ
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
