________________
ખેમો દેદરાણી
૧૫
ઉપવાસી કયાંથી આવ્યો ?) (પ્રકટ) શું છે તારે ? તારે વળી શી વિનંતી કરવી છે ?
ખેમો—શેઠસાહેબ, મારી વિનંતી સ્વીકારશો તો હું આપનો ઉપકાર માનીશ.
તેજો શાહ–અરે ભાઈ, ઉપકા૨ની વાત તો ઠીક, પણ અમારા ગળામાં આફત વળગી છે, એને તો તમે જાણતાય નથી.
ખેમો—હાં શેઠસાહેબ, આપ સાચું કહો છો. આપ શા માટે બહાર નીકળ્યા છો, એની મને કંઈ ખબર નથી, પણ મારું કહેવું એ છે કે આપ મુજ ગરીબની ઝૂંપડીમાં પધારો અને જે કંઈ છાશ-ભ૨ડકું મારાથી બની શકે, તેને આરોગીને પછી પધારો, એટલી જ મારી વિનંતી છે.
તેજો શાહ–(મનમાં) ત્યારે એમ કે'ને, નકામી ‘વિનંતી’ ‘વિનંતી’ કરીને હેરાન કેમ કરે છે ? (પ્રકટમાં) ઠીક છે, કેમ મહેતા (ચાંપસીશેઠની સામે જોઈને) ચાલીશું ને ? જરા બપોરા ગાળીને પછી ત્રીજા પહોરે આગળ ચાલીએ.
ચાંપસી–ઠીક, બધાની ઇચ્છા હોય તો ચાલો. આ બિચારો સ્વામીભાઈ પ્રાર્થના કરે છે તો એની પણ વિનંતી માનવી જોઈએ.
[સૌ ખેમા દેદરાણીને ત્યાં જાય છે. ખેમો સત્કારપૂર્વક સાકરનો શીરો અને અનેક પ્રકારના પદાર્થો તૈયાર કરી જમાડે છે. બધા ખૂબ ખાઈ ને પેટે
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
Jain Education International
