________________
શ્રીમદ્ રાજચંદ્ર શ્રીમદ્ કહે: ‘‘તમારા એક હાથમાં છાશનો ભરેલો લોટો હોય અને બીજા હાથમાં ઘી ભરેલો લોટો હોય અને તમને માર્ગે જતાં કોઈનો ધક્કો વાગે તો તે વખતે તમે કયા હાથના લોટાને જાળવશો ?' ગિરધર નામનો છોકરો બોલ્યો: ‘‘ઘીનો લોટો સાચવીશું.'
શ્રીમદ્ કહે: “કેમ? ઘી અને છાશ તો એકમાંથી ઉત્પન્ન થાય છે ને ?''
છોકરાએ કહ્યું: ‘‘છાશ ઢળી જાય તો ઘણાય ફેરા કોઈ ભરી આપે. પણ ઘીનો લોટો કોઈ ભરી આપે નહીં.'
એ પરથી શ્રીમદ્ સાર સમજાવતાં બોલ્યા: ‘‘છાશના જેવો આ દેહ છે. તેને આ જીવ સાચવે છે. અને ઘીની માફક આત્મા છે, તેને જતો કરે છે. એવી અવળી સમજણવાળો આ જીવ છે. પણ જો આત્માને ઘીની તુલ્ય મૂલ્યવાન જાણે તો આત્માને પણ સાચવે. અને આંચ આવે
ત્યારે દેહને જતો કરે. કારણ દેહ તો એની મેળે જ મળવાનો છે. કર્મ ઉપાર્જન થયા એટલે તે ભોગવવા રૂપે દેહ તો મફતનો જ મળવાનો છે.''
શ્રીમદ્ સં. ૧૯પરમાં પેટલાદથી કવિઠા પધાર્યા હતા. એક દિવસ ઝવેર શેઠને મેડ શ્રી પ્રાગજીભાઈ નામના એક ભાઈએ શ્રીમદ્દો બોધ સાંભળીને શ્રીમદ્રને કહ્યું:
‘‘ભક્તિ તો ઘણીય કરવી છે. પણ પેટ ભગવાને આપ્યું છે તે ખાવાનું માગે છે; તેથી શું કરીએ ? લાચાર છીએ !'' શ્રીમદે પૂછ્યું: ‘તમારા પેટને અમે જવાબ દઈએ તો ?''
