________________
રાજા કુમારપાળની દયાળુતા
અરાત્રિનો સમય હતો. પાટણના નગરજતે નિદ્રાદેવીને ખાળે આનંદથી પોઢયા હતા. મહારાજા કુમારપાળ રાજમહેલમાં સૂતા હતા પરંતુ રાજકીય સમસ્યાએને લીધે એમને ઊંધ નહોતી આવતી. એ જ વખતે રાજાના કણ પટે એક સ્ત્રીના કરુણ આક્રંદ અવાજ આવ્યો. ‘ આ નીરવ રાત્રિમાં કરુણ-રુદન કરનાર આ કાણુ દુ:ખી હશે ? ' રાજા વિચારવા લાગ્યો.
કુમારપાળ પોતાની પથારીમાંથી ઊઠ્યો. સાદાં વસ્ત્રો પહેરી, હાથમાં તલવાર લઈ અને રડવાના અવાજ આવતા હતા તે દિશામાં એકલા જ ચાલતા થયા. તે જેમ જેમ આગળ વધતા ગયા તેમ તેમ હૃદયદ્રાવક ચિત્કાર તેનુ કેામળ કાળજું વીધવા લાગ્યા. ચાલતા ચાલતા રાજા શહેરની બહાર નીકળી ગયા. એક વૃક્ષની નીચે માંધાં વસ્ત્રાભૂષાથી સુસજ્જિત એક સ્ત્રી દારુણ વિલાપ કરી રહી છે. તેના સુદર કેશ વિખરાયેલા પડયા છે. સેંથીનુ સિ ંદૂર હજી પૂર્ણ રૂપે લૂછાયું નથી. તે કપાળ કૂટીને ફરી ફરીને રાઈ રહી છે.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
