________________
તેણે પૂબ વિચાર્યું પરંતુ તેના પ્રત્યેની પતિની નારાજગીનું કારણ તેણે ન મળ્યું. - દિવસો વીતી ગયા પણ બન્ને વચ્ચેનું અંતર જેમનું તેમ રહ્યું. શેઠ અને શેઠાણીએ અનેક પ્રયત્નો કર્યા પરંતુ કેઈ સુખદ પરિણામ ન આવ્યું. એક દિવસ દુઃખી હૃદયે શેઠે પુત્રવધૂને કહ્યું : દીકરી ! ચાલ હું તને થડા દિવસ તારે પિયર મૂકી જાઉં. થોડો સમય બને દૂર રહેશે તે શક્ય છે કે સ્નેહને સાગર છલકાઈ ઊઠે.”
- પુત્રવધૂને લઈને શેઠ ચાલતા થયા. તે જ સ્થળે તેઓએ રાતવાસ કર્યો. પુત્રવધૂ જાગતી હતી. શેઠને પણ ઝોકું નહતું આવ્યું. ત્યાં બાજુના વૃક્ષ પર બેઠેલે કાગડો બોલ્યો :
સમજુ હોય તે સાંભળે, કાગ તણું ઉદગાર, બે વૃક્ષની મધ્યમાં, થરુ દટાયા ચાર.”
આ સાંભળતાં જ યુવતીને જૂની સ્મૃતિ તાજી થઈ આવી.. એ આખું દશ્ય તેની આંખ સમક્ષ નૃત્ય કરી રહ્યું. મને ન માનો પણ તે રાત્રે કઈ કે છુપાઈને એ દશ્ય જોયું હશે. આથી તુરત જ તે બોલી ઊઠી :
“પતિનો સહેજે ન દોષ છે, એવું જ લખ્યું લલાટ. શુગાલ થકી આવું થયું, બાકી રહ્યું શું કામ ?”
- “હે કાગ ! શિયાળની વાત સાંભળીને ચાર રને લીધાં, તેમાંથી તો મારા પતિ નારાજ થઈ ગયા અને મને ત્યજી દીધી.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
