________________
મહામંત્રી શકટાલ
પિતાની શીઘ્ર પ્રતિભાને ઉપહાસ થતો જોઈને વરરુચિ ચણચણી ઊઠયોઃ “મંત્રી પ્રવર! શું હજુ સુધી આપને ખબર નથી પડી કે આ શ્લેકે કોના લખેલા છે? હું જે કઈ લેકે બેલું છું તે બીજાઓએ બનાવેલા નહિ પરંતુ મારી પિતાની રચનાઓ છે. હું આ જ સમયે અહીં જ આવીને શીધ્ર રચના
મહાઅમાત્ય : “આ કથન અસત્ય છે. નવું જૂઠ છે. તમે જે લે કે આજે સંભળાવ્યા છે તે કોઈ પ્રાચીન કવિની રચનાઓ છે.' ,
વરુચિ : “એ ખોટું છે. તદ્દન અસત્ય છે. આપ જરા સાબિતી આપે. માત્ર મોટેથી કહેવાથી કઈ વાત માનવામાં ન આવે.”
મહાઅમાત્ય : “ પ્રમાણ હાજર છે. યક્ષા વગેરે મારી સાતે ય દીકરીઓને આ લેકે મેઢે છે. તે હમણાં જ તમારી સામે પ્રસ્તુત કરી શકે છે.”
સભામાં સનસનાટી મચી ગઈ. રાજ મૌન હતો, મહાઅમાત્યને આદેશ મેળવીને કુમારી યક્ષા મંચ પર આવી. મહાઅમાત્યે પૂછયું :
કેમ બેટી, પંડિત વરચિએ જે બ્લેક હમણાં સંભળાવ્યું તે શું તને યાદ છે?”
હા પિતાજી!” તે સંભળાવ બેટી.’
આજ્ઞા મળતાં જ યક્ષાએ વરરુચિના કહેલા એકસો આઠ લેક જેમના તેમ સંભળાવી દીધા.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
