________________
લબ્ધિ તણા ભંડાર
તે કાળે સામાન્યત: સરસ્વતીની પાછળ લક્ષ્મી ખેંચાઈ આવતી, અર્થાત્ ધનપ્રાપ્તિ તેમને સુલભ હતી. છતાં સંપત્તિની આપત્તિથી દૂર રહી તેઓ અકિંચન વ્રતનું પાલન કરતા હતા. પુણ્યનો ઘણો યોગ છતાં તેઓ બાહ્ય સુખસાધનના અભિલાષી હતા નહિ. સાદું અને સંતોષી જીવન તે ઓ જીવતા હતા. તપ અને ત્યાગમાં તેમની વૃત્તિ અને પ્રવૃત્તિ હતી. આથી તેમનો સઘળો સમય વિદ્યાના આદાન-પ્રદાનમાં વ્યતીત થતો હતો.
આ પુણ્યાત્માઓની પ્રવૃત્તિ સ્વ-પર શ્રેયરૂપ હતી. વળી તેમનું સાંન્નિધ્ય એવું અદ્ભુત હતું કે દૂરદૂરથી સેંકડો વિઘાજીવી શિષ્યો તેમની નિશ્રામાં વિદ્યા પ્રાપ્ત કરીને ધન્ય બની જતા. અને ગુરુ પણ કેવા ! માતૃસ્વરૂપે પૂર્ણ વાત્સલ્યથી શિષ્યોને શિક્ષા અને દીક્ષા આપવા અથાગ પ્રયત્ન કરતા. શિષ્યો પણ તેમના જેવા પ્રતાપી અને વિદ્યાપારંગત થતા.
સન્માનનીય ગુરુજનો અને આજ્ઞાધારી શિષ્યોથી આશ્રમ સદા જળહળતો રહેતો. આશ્રમ એક સ્વર્ગની ઉપમા ધારણ કરતો. ત્યાં રાત્રિદિવસ વિઘાની ઉપાસના અવિરતપણે થતી હતી. બંધુ - ત્રિપૂટિની ખ્યાતિ દેશની ચારે દિશાઓમાં પ્રસરી હતી. વાદવિવાદ અને સંવાદમાં પંડિતો આ બંધુઓ સાથે બાથ ભીડવાને બદલે તેમના જ્ઞાનનો લાભ લેવામાં શોભા માનતા હતા. આવા તેજસ્વી તારાઓનું વિશેષ વર્ણન શું કરવું !
સાહિત્યકાર સ્વર્ગસ્થ શ્રી રતિલાલ દીપચંદ્ર દેસાઈની ક્લમે :
“પૂર્વદિશામાંથી તેજાયમાન સૂર્યનું બિંબ પ્રગટે એમ માતા પૃથ્વીની રત્નકૂક્ષિમાંથી તેઓ પ્રગટ્યા હતા, અવતાર પામ્યા હતા, આકાશમાંથી તેજલિસોટો દોરતો ધૂમકેતુ પ્રગટ થાય એમ વસુભૂતિનો સંસ્કાર વારસો તેમણે પ્રગટ કર્યો હતો."
હીરાની ખાણમાંથી લાખેણા હીરા પ્રગટે તેમ નાના સરખા ગોબર ગામમાં અમૂલખ જીવનધન પ્રગટ્યું હતું
૧૦
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org