________________
: ૩૧ :
મરતાં કાગના ઉદ્દગાર કાગને ઉત્તર–નામ લીયા સમશેર કા, લીયા તીર કબાન,
બચન પલટા સેઈ સુવા, કાગ મુવા નહિ જાન. સત્યથી કલ્યાણ–દુષ્કર તપ સંયમ માંહિ, સમ્યકુશક્તિ નહિ જાણ;
તે જિન ભાષિત સત્યને, કરો સેવી કલ્યાણ.
એક બીજાને વૈરભાવ. વૈર જેગી જતીને ને વૈર વેશ્યા સતીને તે
વૈર છે શાહને ચાર સજન દુર્જન ને, રાજાને રાજાથી વૈર રાજાને પ્રજાથી વળી
વસ્તિને વણકથી જ્યે શત્રુ મિત્ર જનને ગચ્છ ગચ્છ સાધુ સાધુ ગુરૂ ચેલા માંહિ વાગ્યું
બાપ બેટા ભાઈ ભાઈ શ્રાવક શ્રાવકને, સાસુ વહુ સુમ દાતા વેપારી વેપારે તાતા
શૂરાથી કાયર નાઠા હિંદુ મુસા ગણુને. વેર વાઘને હરણ ઘણુ કાગ ઘુવડને
તેતર બાજને તેમ મેર મણીધરને, ગજને વાઘને ઘણું તેમ શ્વાન વાનને તે
બકરાને નહાર ત્યે મુસક મંઝારને; પાડે તે પાડાને મારે ઘેને વાઘરી વિદારે
શિકારી શિકાર ધારે સાચ જૂઠ ધરને, ભાંડને ભજન જેમ દારૂ દેવતાને તેમ
શાંતિ અને યુધે એમ કાચ હીરા તરને. દાઝયાને પાણુના જેવું હિંમ વાવણને તેવું
ધુમસને મહેર એવું દુધને ખટાઈને, પુષ્પને હીંગે જે ભાખ્યું દુર્ગધ સુગંધ દાખ્યું
ગેરૂ અને ઘહુ આખું કાતરને સુઈને, વધાઈને શોક વૈર વિવાહ મરણ પર
પાડોશી પાડોશી ઝેર માન તોછડાઈને, ઘરો ધર તે ગુંથાયું કૃત પાપ કર્મે આયુ
પૂર્ણ પરાયું લલિત કાળ ને કરાઈને.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org