________________
': ૧૦૩ : એમ અનેક તર્યા ત્રિભુવનમેં, ક્ષમા ગુણે ભવિ જીવજી; કોધ કરી કુગતે તે પહત્યા, પાડતા મુખ રીવજી. આ૦ ૩૦ વિષ હલાહલ કહીયે વિરૂએ, તે મારે એક વાર; પણ કષાય અનતી વેળા, આપે મરણ અપારજી. આ ૩૧ ક્રોધ કરતાં તપ જપ કીધાં, ન પડે કાંઈ ઠામજી; આપ તપે પરને સંતાપે, ક્રોધ શું કેહે કામજી. આ૦ ૩ર ક્ષમા કરતાં ખરચ ન લાગે, ભાગે કોડ કલેશજી; અરિહંત દેવ આરાધક થાવે, વ્યાપે સુયશ પ્રદેશ છે. આ૦ ૩૩ નગરમાંહિ નાગર નગીને, જ્યાં જિનવર પ્રાસાદજી; શ્રાવક લેક વસે અતી સુખીયા, ધર્મ તણે પ્રાસાદજી. આ૦ ૩૪ ક્ષમા છત્રીશી ખાતે કીધી, આતમ પર ઉપકારજી; સાંભળતાં શ્રાવક પણ સમજ્યા, ઉપશમ ધર્યો અપારજી. આ૦ ૩૫ જુગપ્રધાન જિનચંદ સૂરીશ્વર, અકળચંદ તસુ શિષ્યજી; સમયસુંદર તસુ શિષ્ય ભણે એમ, ચતુવિધ સંઘ જગીશ". આ ૩૬
પરનિંદાચારક સઝાય.
દેશી કડખાની. મ કર હે જીવ પરતાંત દિન રાત તું, આપણે વાંક નયણે ન દેખે; તિલ સમ પારકા દોષ હવે છેકે, તેહ કરી દાખવે મેરૂ લેખે. મ.૧ કો કરે પરતણી અતિહિ નિંદા ઘણી, તેહ તે તેને મેલ ધેરે તાસ ઉજવલ કરે પિંડ પાપે ભરે, મૂઢ તે માનવી સુગુણ છે. મ.૨ બહુલ મચ્છરપણે ગુણ તજી પરતણા, સંત અણસંત જે દેષ ભાખે; બાપડો જીવડે તેહ મૂરખપણે, ગજપ નિજ શિરે ધૂળ નાખે. મ.૩ દ્રાક્ષ સાકર સરસ વસ્તુ સવિ પરિહરી, કાક જેમ ચાંચશું મેલ ચૂંથે; નિંદકી તેમ ગુણ કેડિ છ કરી, ચિત્તમાં પરતણું દેષ ગૂંથે. મ૪ અંગ જેમ ગોપવી મનને મારવા, બગ રહે તાકી જેમ નીરનાકે, નીચ તેમ છિદ્ર પવી કરી આપણુ, રાત દિન પારકા છિદ્ર તાકે. માપ નિપટ લંપટપણે લંપટી કૂતરે, વમન દેખી કરી નફટ નાચે; દેષ લવલેશ પામી તથા પાતકી, અધમ જન સબળ મનમાંહે નાચે. ૬
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
