________________
૧૦૦ ૯૬ વિનયવિજય મહારાજની ઊત્તમ જોગીપણની ભાવના.
રાગ–-આશાવરી. જોગી ઐસા હેય ફરૂં, પરમ પુરૂષ શું પ્રીત કરૂં ઓરસે પ્રીત હરૂં,
જોગી છે એ ટેકવે છે નિવિષયકી મુદ્ર પહેરૂ, માળા ફીરા મેરા મનકી; જ્ઞાન ધ્યાનકી લાઠી પકડું, ભભૂત લગાઉં પ્રભુ ગુનકી. જે. ૧ શીલ સંતોષકી કંથા પહેરું, વિષય જલાવું ધૂણું; પાંચુ ચાર પેરે કરી પકડું, તે દિલમેં ન હાય ચોરી હુંણી. જે૨ ખબર લેઉં મેં ખિજમત તેરી, શબ્દ શીંગી બજાઉં, ઘટ અંતર નિરંજન બેઠે, વાસુ લય મેં લગાઉં. જે૩ મેરે સુગુરૂને ઊપદેશ દિયા હે, નિરમળ જેગ બતાયા; વિનય કહે મેં ઊનકું ધ્યાઉં, જિને શુદ્ધ મારગ દિખાયા. જે. ૩
૯૭ કસાધુને, સાધુ થઈને શું સાધ્યું તે પ્રશ્ન.
વાલીડા ચડજે વહારે રે–એ દેશી. સાધુ થઈને શું સાધ્યું રે, સમજાવે સાચું; બેળાવા બેઠું ખાવું રે, દાખે શું કાચું. સાધુ. ટેક મહાવો મળે ન મા, અનાચાર બહુ આવે; ફાલીને બહુ ફેલા રે.
સ૦ મે ૧ જયણું ન જરીયે પાલે, અંધા ચાલે તેમ ચાલે; પૂજન પરમાજન ટાણે રે.
સટ છે ૨ વિણ ઊપગે વાતે, મૂહપત્તિ મેળ નહિ ખાતે આઘે તે રહે અથડાતે રે. સટ છે ૩ સાચું વદવાનું વારી, જૂઠું જલપાતું જારી, શું એ છે રીતી સારી છે.
સટ છે ૪ માનુષી મર્મને બેલે, ચદવા તદવા તે બેલે વિવેક વાકય ન તેલે રે,
સ0 ૫ કથનીમાં કેવી કેણ, રચે નહિ રાખો રે; કયાં કેણી ને કયાં રેણ રે.
સવ છે ૬
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
