________________
અતિ ભલા નહિ બેલના, અતિ ભલા નહિ ભૂપ રહે,
અતિ ભલા નહિ બરસના, અતિ ભલા નહિ ધૂપ. સ્નેહી ને સાધમ બંધુઓ તરફથી ચા પાણી દ્વારા સંધના બહુમાન સચવાયા. કુદરતનું દ્રશ્ય નિહાળતાં, ગિરિરાજ સંબંધી વિવિધ સ્વપ્ના સેવતા, સંધ્યાને સોનેરી સમય વ્યતીત કરી રહ્યા. વખતના વધવા સાથે માનવ દેહ ઝોકા ને નેત્ર મીંચામણીની છે. મરતીએ ચઢયા, પણ અમારી ગાડીને આડી થવાપણું આજે હતું જ નહિ. એ તો સારી દયા કરી બહુ થાકતી તે થેડી મીનીટ આરામ લેતી એ માફ અમે ચાલતી ગાડીમાં દંતધાવન વિધિથી પરવાર્યા સંખ્યાબંધ લાઈનો વાળા આસંસોલ પર આવી ત્યારે જ ટ્રેન તો ભી. માંડ કલાકની નિવૃત્તિ ભોગવી. દરમીઆ નાસ્તા પાણ થયા. અમારી સફર ઉંચા નીચા પ્રદેશ વચ્ચે શરૂ થઈ. બંગાળી બાબુઓના બંગલા દૂર નજરે પડતાં. પણ જ્યાં ટ્રેન વાંક લેતી કે સામે આવી ઉભતાં વાડ વગરના ખેતરો એમાં ઉંચી આવેલી ડાંગર, પહાડી ધરતી વાળી ચઢ ઊતર જમીન, અંતરાળે ઉગેલા વૃક્ષે કઈ જુદે જ ચિતાર રજુ કરતાં. આ પ્રદેશમાં નાની મોટી લાઈનો ચક્રાવા લઈ ફુટી નીકળતી અદ્રશ્ય થતી. બાબુ. યાને શ્રીમંતાઈના દર્શન થતાં તેમ તદ્દન ગરીબીના દેદાર પણ અહીં દેખાયા. ઉઘાડું મસ્તક એ તે આ તરફ સહજ છે. આમ વિવિધ દશ્ય નિહાળતાં માધુપુર જંકશને આવી પુગ્યા. અહીંથી જ અમારી ટ્રેન ગિરીડીની શાખા લાઈન પર વળી. પહાડી પ્રદેશ વચમાં આવતી નાની મોટી નદીએ. કેટલીકમાં છીછરાં પાણી. પાંચ પંદર ઝુંપડા-- વાળા ગામો, એ બધાનું એકીકરણ વાતાવરણને મનોરમ બનાવવામાં ઠીક સાથ પુરે છે. સાંજના ચારના ટકોરે ગિરીડી સ્ટેશન પર આવી ચુક્યા. પહેલી જ વાર ટ્રેનમાંથી સર્વ સામાન ઉતારી લઈ, ટ્રેઈનને અઠવાડીક રજા આપવામાં આવી. સ્ટેશનથી વેતાંબરી સરા (ધર્મ. શાળા) સામે જ છે. બહુ ઓરડીઓ નથી. છતાં, સ્થાન વિશાળ છે. પ્રવેશતાં ડાબા હાથે એક સુંદર દેહરૂં છે. જેમાં નાગફણાવાળાને
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
