________________
જેસે અચુક ત્યાગથી, બીન સત નહિ ભુજંગા
દેહ ત્યાગથી દેહ પણ, તેસે રહત અભંગ. કઈ વસ્તુ સ્પષ્ટ જણાય જ નહિં. ઠંડી પણ લાગવા માંડી. કયાં સુધી તો સૂર્યદેવ દેખાયા જ નહિ. પ્રહર દિન ચઢતાં જ પ્રકાશ પથરાવા લાગ્યો. હવે સમજાયું કે આ તો મોટી લાઈનોના સંગમ સમું લખેશરાઈ સીટી નામા સ્ટેશન છે. વચમાં ભેટ પુલ ને બીજી બાજુ એ જ નામનું જંકશન. ટ્રેનની દોડાદોડ બહુ જબરી. પુલ નીચે પૂર્વ પશ્ચિમ બજાર લંબાયેલો છે. અહી દહેરું કે ધર્મશાળા નથી ક્ષત્રિય કુંડને કંકદી અહીંથી જ જવું પડે છે. ભાગલપુર માફક અહીંને રતલ સો રૂપિયા ભારને નહિં પણ ૮૪ ને છે. લકવાડ કે જે ૧૮ માઈલ દૂર છે, ત્યાં જવા સારૂ બેલગાડાનો ચાર્જ માથા દીઠ ૦–૧૦– ૦ ને મેટર બસતો ૦-૧૩-૦ છે. ઠેઠ સુધી સારી સડક ન હોવાથી મોટર બંસમાં પંકચર પડતાં વિલંબ થવા સંભવ છે વળી જાનવરોના મહે પર લૂણ ન હોવાથી સહેજે ૬-૭ કલાક લાગે છે. પ્રજા પણ રાંકડી છે. પ્રાતઃકાળના દશ પછી બસમાં બેઠેલાં તે માંડ એક વાગે સીકંદરા ગામ પહોંચ્યા ત્યાંથી થોડું આગળ જતાં જ છીછરા પાણીવાળી “બહવાર-હવા” નદી ને એના કાંઠા પર આવેલા લછવાડ ગામના ઝુંપડા દેખાય છે. ધર્મશાળા અને શ્રીવીરપ્રભુનું વચમાં આવેલું મનોહર દેવાલય દૂરથી જુદું તરી આવે છે. ગાડા આદિ માટેનો બહારનો વંડે વટાવતાં જ પાંચ સો ઉતારુ સમાય તેવી સરાય છે સરિતાની રેતમાં ઊભા રહી જતાં કે સામેના ટેકરા પરની માતાની દેરીથી નિરખતા મંદિરની મનોહરતા ને શિખર પરના સોનેરી કળશ ઓર દીપી નિકળે છે. કોઈ મનહર દ્રષ્ય ચક્ષુ સન્મુખ દોરાય છે. શ્રી વીર પ્રભુના બિંબ નાના છતાં મનોહર છે. ચોતરફ ફરતી રીઓમાં પાદુકા છે. વંડા બહાર નિકળી જમણે હાથે જતાં ક્ષત્રિયકુંડ પહાડો ને ડાબા હાથે ગામનો માર્ગ છે. લગભગ બે માઈલ ના ગાળામાં “બ્રાહ્મણકુંડ” ને પ્રભુએ જ્યાં પહેલું પારણું કરેલું તે “કુમાગ્રામ” આદિ સ્થાને છે. લછવાડના જાગીરદારનું મકાન
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
