________________
७१
हवे ते बन्ने वच्चे परस्पर गाढ प्रेम थई गयो अने एवां प्रेमी बनेलां ते शंखपुर पहोंच्यां. पोताना घरमां तेमणे प्रवेश को अने सुखना समुद्रमां आनन्दपूर्वक हिलोळा लेतां होय-सारी रीते तरतां होय ए रीते तेमनो समय वीते छे. चारुदत्तनी जेम तेम बकती आगली स्त्रीने कनकावतीए भगाडी मेली-नसाडी मूकी. आ रीते ए कनकावतीए तेने नसाडी मेली तेथी भोगांतराय कर्म बांध्यु. पछी कालक्रमे मरण पामी कनकावती तिर्यक्रगतिमां-पशुयोनिमां जन्मी. चारुदत्ते पण कनकावती जेने परणवानी हती ते वाणियाना मनमां विसंवादनो परिणाम पेदा करवाथी एटले ते वाणियामां निराशा पेदा करवाथी जलदी क्षय न पामे एवं निबिड भोगांतराय कर्मनु भातुं भेगु कर्यु अने एथी ज ते पण मरण पामी तिर्यंचयोनिमां जन्म्यो. आ रीते कनकावतीथी लांबां काळ सुधी वियोगी बनीने, संसारमा लांबा वखत सुधी भमीने तेणे कोई आचरेला सदाचाररूप शुभ कर्मने लीधे, हे महाराज ! ते चारुदत्त तारे घरे पुत्रपणे जन्मेल छे. अने तेणे आगळ कह्या प्रमाणे जे भोगांतराय कर्म बांधेल ते हजी पूरुं भोगवाई रघु नथी एटले बाकी रहेला ए भोगांतराय कर्मने लीधे ते तारो पुत्र सुरसेन पोतानी पूर्व भवनी स्त्रीने नहीं जोतो एटले ज्यां सुधी एने पोताना पूर्व भवनी स्त्री न मळे त्यां सुधी ते बीजी कोई स्त्रीने परणवाने ईच्छतो नथी-ईच्छवानो नथी. आ रीते सूरप्रभ आचार्ये राजा महासेनने तेणे पूछेला पोताना पुत्र सूरसेनना नहीं परणवाना प्रश्ननो जवाब आपतां तेना पूर्वभवनी हकीकत कही सं मळावी. आ सांभळीने राजाना मनने भारे विस्मय थयो
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
