________________
न जाणे एम कनकावती ए मंदिरमां धीमे धीमे पगलां मांडती आवी पहोंची, आवी तो पहोंची पण तेने समयनु भान न रघु एटले मध्यरात्री थया पहेलां ज ते मंदिरमां पहोंची, तेनी पाछळ ज परणवा माटे एटले विवाह माटे जे उचित उपकरणो जरूरी छे तेने हाथमां राखी परिव्राजिका पण आवी. कुसुमायुधनी पूजा करी अने परिवाजिका [पृ०४२ ] पण गाढ अन्धकारमा मंदिरनी अन्दर हाथ फेरवतां फेरवतां चारुदत्त मल्यो. चारुदत्तनो स्पर्श थतां तेने एम लाग्युं के पोते पेला वाणियाने मंदिरमा आववानुं कही आवी हती ते कदाच आ सूतेलो माणस होय एवी शंकाने लीधो सूतेला माणसना कान पासे जईने ते बोली-अहो ! आम केम मोडुं करे छे ? आ हाथमां आवेल लग्नर्नु प्रशस्त मुहूर्त तो जवा लाग्युं छे. आ सांभळीने चारुदत्ते विचार्यु के, मने एम मालूम पडे छे के बिचारी आ बोलनारीए पहेलां कोइ पुरुषने अहीं आववानो संकेत करेलो लागे छे अने तेथी मने ते आवेलो समजीने. बोलावे छे तो ज्यां सुधी पेलो संकेत आपेलो माणस न आवी पहोंचे त्यां सुधीमां हुं पेली फूलनी माळावाळा बनावने यथार्थ-खरा अर्थमां साचो करी दर्ड, एम विचारीने ते झट उठ्यो, तेने कुसुमायुधनी सामे लई जई तेना चरणोमां नमाव्यो अने कनकावतीनो सहज लाल हाथ तेना हाथमां रखाव्यो एम करीने संक्षेपमां बाकीनो ते समयने योग्य विवाहविधि करावी दीधो. आ रीते विवाहनो विधि पूरो थई गया पछी कनकावती ते परिवजिकाने पगे पडी अने तेने पोताने स्थाने जवा माटे विदाय आपी. पछी कनकावतीए पोते परणेला पुरुषने कह्यु-हे आर्यपुत्र ! आ जातनो
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
