________________
१०२
अने धन बधु ज खोवाई गयुं होय एवो थई गयो भने तेने भारे संताप थवा लाग्यो, राजाए चिंताने लीधे खावू पीयूँ छोडी दीधुं, राजा पोतानी चार अंगवाळी सेना साथे, पोताना अंतःपुर साथे अने दुस्सह दुखथी घेरायेला हृदयवाली रत्नावलीनी साथे कुमारने शोधवा जे मार्गे कुमार गयो हतो ते मार्गे तेने पगले-पगले चालवा मांड्यो. एम चालतां चालतां ते कादम्बरी अटवीनी बराबर वच्चे आवी पहोंच्यो. अहीं कादम्बरीनी अटवीना मध्यभागमां पहोंची राजाए कुमारने शोधी काढवा माटे चारे बाजुए अनेक पुरुषोने मोकल्या. तेओ बधा कुमारनी शोध करवा लाग्या. हवे अम शोधता शोधतां आम तेम भमतां ते पुरुषोए पेला भीलने दीठो, भीलनी आंगळी उपर कुमारना नामना निशानवाळी रतननी उत्तम वींटी जोई. कुमारनी आ वींटी जोईने तेओने एम लाग्युं के जरूर आ भीले कुमारने मारी नाख्यो होवो जोईए. आम कुविकल्पोथी डोळायेला चित्तवाळा ते पुरुषोए ए भीलने लावीने राजा पासे खडो कर्यो. राजाए स्वस्थ चिते भीलने पूछ्युं-हे मूढ-मुग्ध ! तने आ उत्तम वींटी क्यांथी मळी ? ए बाबत साचेसाचुं कहे अथवा कुमार क्यां छे ? राजाए आम कह्या-पूठ्या पछी पृ०६२]ए भील तो पहेलां कोई दिवस नहीं जोएली-घोडा, हाथी रथ अने सुभटोना समुदायवाळी आवी -राजलक्ष्मी जोईने ज गभराई गयो अने आडुअवछं तुटक तुटक अक्षरवाळु कुमारनुं वृत्तांत कहेवा लाग्यो. भीलनी परस्पर मेळ विनानी वात सांभळीने राजानो मत एवो थयो के कदाच आ भीले ज कुमारने मारी नाख्यो होय, नहीं तो भीलनी पासे आ उत्तम बोटी
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
