________________
૨૧૬
ઋષભદાસ કૃત.
આ. કા
ઢાલ, ગુરૂ જ્ઞાની તિહાં બેલીઆ, સાંભલિ ચાલુ રાયરે; જે તુહ્મ રાતિ દેવાંગના, માર્યો મસ્ત ધાયરે; 2 .
ગુટક. થાય મસ્તીગ સબલ માર્યો, વેદન અંગિ વાળી ઘણું; તેહ દેવી જહાં બાંધી, પાપ ભગવે આપણું નૃપ કહઈ ગુરૂ તુ મુનિવર, દયા આણું છોડી દેવાંગના દુખ કાય દીજઈ, તરણ કાટ ન મેડીઈ ૧૪
ઢાલ, ' ગુરૂ કહઈ નૃપ સુણિ રાજીઆ, મુંકઈ મંસને આહારરે; હઠ ન કરછ મુઝસું વલી, કરઈ વલી જીવની સારરે,
ત્રુટક સાર કરઈ જે જીવ કેરી, દેસ અઢારમાંહિં ફરઈ; જેહ છોને જીવ મારઈ તેહનઈ પ્રગટ કરઈ; તેહ દેવી એહ છૂટઈ તિહાં લગી બાંધી રહઈ કુમારપાલ તિહાં વેગ ઉઠી, દેવી નઈ સુપરિ કહઈ. ૧૫
ઢાલ, દેવી કહઈ સુણિ નરપતી, હું કહું મુખિ મારિરઈ; દેશ અઢારમાંહિ ફિરઈ, વરતાવું અમારિરઈ;
ત્રુટક. અમારિ વરતી દેસમાં હિં, જીવ કો ભરઈ નહીં; જે પ્રાણું હબ છાંને, સીખ હું દેઉં તહીં; ----- ૧ તુજસે.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
