________________
પહેલાના જમાનામાં દીકરો ગમે તેટલો મોટો હોય, એ જમવા બેસે ત્યારે મા જ ભાણું પીરસતી. મા ન હોય ત્યારે પત્ની ભાણું પીરસતી. એ વખતે મા કે પત્ની પૂછતી કે આજે બજારમાં શું કરી આવ્યા ? પરંતુ શું લઈને આવ્યા ? - એમ નહોતી પૂછતી. સમજ્યા ? કાંઈક આડું અવળું કરીને આવ્યા છે એમ ખબર પડતી તો પત્ની કહેતી કે “મેં ક્યારેય તમને કહ્યું છે કે આ લઈ આવો ને તે લઈ આવો? તમે જે લાવો એમાં ઘર કઈ રીતે ચલાવવું તે મારી માએ મને શીખવીને મોકલી છે. આ પાપ કરીને તમે કઈ દુર્ગતિમાં જશો? તમે લાવેલું અમે વાપરી લેશું, પણ એનું પાપ તો તમારે જ ભોગવવું પડશે” આ રીતે હિતશિક્ષા દેતી અને ધર્મના માર્ગે વાળતી. સ્ત્રીઓ પણ આખા કુટુંબને આ રીતે જરૂર તારી શકે, છતાં સ્ત્રીઓની ઘણી મર્યાદાઓ છે. હા, સ્ત્રીઓને તમે સાધ્વીસંઘની સેવાભક્તિમાં જોડી શકો. એમની પાસે તત્ત્વજ્ઞાન ભણી ગણીને એ તૈયાર થાય અને પછી એ પોતાનાં સંતાનોને ગળથુથીમાં જ તત્ત્વજ્ઞાન ભણાવનારી થાય.
જેનશાસનમાં કુદરતી જ બધી વ્યવસ્થા ગોઠવાયેલી છે જે આજે મૃત:પ્રાય બની ગઈ છે, આપણે એને પુનર્જીવિત બનાવવાની છે.
એ જ રીતે સાધુ ભગવંતો પાસે તમે અને તમારા સંતાનો રોજનો એક કલાક, અઠવાડીએ એક દિવસ અને વર્ષે એક માસ ભણવા જાઓ તો પાંચ જ વર્ષમાં સકળ સંઘની કાયાપલટ થઈ જાય.
રોજ પાઠશાળાએ જનારો નાનો દીકરો, રાત્રિભોજનમાં કેટલું પાપ છે તે જાણી ઘરે આવ્યો. પોતાનો બાપ રાત્રે ખાતો હતો. એ છોકરો વચ્ચે પડ્યો. “પપ્પા તમને રાત્રે નહિ ખાવા દઉં. પ્લીજ ! રાતના નહિ ખાતા. મારે તમને નરકમાં જવા દેવા નથી. અને રાત્રે ખાનારો બાપ છોકરાની લાગણી-ભાવના જોઈને કાયમ માટે રાત્રે ખાતો મટી ગયો.
બીજી તરફ એવો પણ બાપ જોયો કે, છોકરો પાઠશાળાએથી રાત્રે નહિ ખાવાની બાધા લઈ આવ્યો.બાપને ખબર પડી તો પાઠશાળાના માસ્તરને જઈ
भक्खेइ जो उविक्खेइ, जिणदव्वं तु सावओ। पण्णाहीणो भवे जो य लिप्पइ पाप-कम्मुणा ।।
- સંજોય કારણ.
૧૦૪ જૈનસંઘના મોભીઓને માર્ગદર્શન
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
