________________
૨૩૦
એ વિચાર દુઃખ મધ્યે થાય સુખ મળે ત્યાં ભૂલી જ જાય એવી વેદના અનંતીવાર, ભોગવી આ જીવ અપાર....૧૧ હે જીવ તું છે! માર ખાનાર, તારે આ નહિ પાર લગારે ચાર ગતિ ને દંડક જેવીશ, ફર્યો તે મધ્યે વીશવાવીશ. ૧૨ સ્થિર રહેવાને કર ઉપાય, ચારે તરફથી લાગે છે લાય સદગુરૂ વિના કરે કેણુ સહાય, અવસર અમૂલ્ય એળે સૌ જાય, ૧૩ શોધી કાઢે સદગુરૂ સાચા, જ્ઞાનધ્યાનમાં નહિ કાંઈ કાચા, ગુરૂ ગેતીને મેળવવું જ્ઞાન. જેથી થાય ભવ તરવાનું ભાન. ૧૪ જ્ઞાન મેળવીને કરે વિચાર, ક્યાંથી આવ્યે કહાં જનાર. મારુ દુઃખ કેણ હરનાર? કેણ ને કેવી રીતે તરનાર. ૧૫ ગયે અનંતીવાર નિગેદ, તિહાં તારું તે કાઢ્યું નખેદ, રતાલું પીંડાલું લસણ ને કંદ, ઉપજ અનંતીવાર મતિમંદ. ૧૬ ડુંગળી મૂળા ને ગાજર માંહી, ઊપજયું દુઃખતે અંદર રહી પીડા ૫ એ તે જાયન કહી, કુટાણે ભેદાણો છેદાણ સહી ૧૩. દમડાને દેઢ શેર વેચાણે, વળી ઉપર મફત મંગાણો. આરે સમે તું બેઠે થઈ શાણો થાશે પસ્તા જાશે જે ટાણે. ૧૮ કરમ ઘસાણ ત્યાંથી તું નીક, પ્રત્યેકમાં આવીને તું ભજે, કાળ ઘણે તું ત્યાં રખડી, ત્યાંથી નીકળી બેઈદ્રિય થયે. ૧૯ વસાણમાંહી ગેઈ દ્રિય થયે, ત્યાંથી નીકળી ચૌરક્રિય થયો દુખ અમાપ ત્યાં પણ સહ્યા, સૂત્ર મધ્યે તે ખુલાસા કહ્યા. ૨૦
એવા દુઃખ તે ખમતે અપાર, થયે પંચેન્દ્રિય પુત્યે તું ધાર પંચેન્દ્રિય મધ્યે ઘણું છે ભેદ, સંજ્ઞી અસંજ્ઞી નપુંસક વેદ. ૨૧
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
