________________
૧૮૨]
સિદ્ધહેમચંદ્ર શબ્દાનુશાસન
किम् उल्लापयन्त्या उत सूर्यमाणया किं तु भीतया । उब्वाडिए वे इति तया भणितं न विस्मरामः ॥
ખેલતી, વા ખેલાવતી, ખેદ કરતી અને ભય પામતી એવી તારે શુ ? કિંતુ દુ:ખ વિનાની અથવા વિશેષ રતિક્રીડાને કે વિપરીત રતિક્રીડાને કરનારી, એવી તેણીએ ત્યારે કહેલું... અમે ભૂલતા નથી.
વેન્દ્ર ૬ આમન્ત્રને ૫૮ારા૬૪મા
વેન્દ્ર અને વેન્ને એ એ અવ્યયેાને આમંત્રણ અર્થાંમાં વાપરવા.
વૈવ્યોછે—વેન્દ્ર હૈ મોહે !—હે દાસી !
વેન્દ્રે મુઝે ! વસિ પાળિઞ –વેવે છે મુજે ! વસિવાનીયર્~હે મુરુ દલે !
તુ' પાણી વહે છે ?
मामि हला हले संख्या वा ॥८/२/१९५॥
‘સખીના આમંત્રણ' અર્થમાં મામિ, દુહા અને ફૂછે એ ત્રણ અવ્યયે વિયે વાપરવા.
માનિ રિસયરાળ વિ-લિ! સદશાક્ષરાળાષિ-હું સખિ ! સરખા અક્ષરવાળાઓનુ પણ. વળવદ માળસ હા-પ્રળમત માનસ્ત્ર સહિ !-હે સખી ! માતને પગે લાગે, દરે ચાસસ—દે સઘી ! દતારામ્ય-હે સખી ! હતાશની
આ અવ્યય ન વપરાય ત્યારે તેને બદલે સખી' શબ્દ પણ વપરાય છે વશે --સદ્દેિ ! રિસિ ષિલ રૂંઢે લિ ! ફૈટી ય તિ:-હું સખી ! આવી જ ગતિ
કે સંમુવીયરને ૨૮ોરા।।
‘સંમુવીરન–સમ્બુલ કરવુ—સામે જુએ' તથા ‘સખીનું આમંત્રણ' એ મે અર્થમાં મૈં અવ્યય વાપરવું. મૈંપત્તિઞ તાવ મુરિ—à મુરિ ! સીદ્દ તાવ-હે સુંદરી ! તું પ્રસન્નતા થા. જે આપત્તિત્ર નિગત્તમુ−દ્દે સહિ ! ઞપ્રસર્વે નિર્દય−હે સખી ! મર્યાદા પ્રમાણે પ્રસન્ન થઈને પાછી વળ—પાછી જ
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
