________________
૧૧૮
મહાવીર વાણી || ૬ |
बाल-सुत्तं (१७९) भोगामिसदोसविसन्ने, हियनिस्सेयसबुद्धिवोच्चत्थे । बाले य मन्दिए मूढे, बज्झइ मच्छिया व खेलम्मि ॥१॥
(ત્તરી - ૮, T૫)
બાલ-સૂત્ર ૧૯. કામભોગોની મોહ પમાડે એવી પ્રવૃત્તિમાં ખેંચી ગયેલો તથા પોતાનાં હિત અને કલ્યાણની બુદ્ધિને ખોઈ બેઠેલો માણસ, ભલે કોઈ પ્રકારની પોતાની ચતુરાઈને લીધે પોતાની જાતને ભારે કુશળવા પંડિત કોટિની માનતો હોય, તો પણ જ્ઞાની મનુષ્યો તો એને બાળજીવ-અજ્ઞાની પ્રાણી, મંદ પ્રાણી અને મૂઢ પ્રાણી જ માને છે; અને એવો અજ્ઞાની પ્રાણી વિષયવિલાસોમાં જ ચોંટી રહે છે. જેમ કફના બળખા ઉપર માખી ચોંટી જાય છે તેમ અર્થાત્ જેમ માખી બળખામાંથી છૂટી થઈ શકતી નથી અને ત્યાંને ત્યાં જ રામશરણ થાય છે, તેમ એ અનાડી, મોજશોખોમાં એવો ચોંટી રહે છે કે તેમાં ને તેમાં જ રહી મૃત્યુને શરણે થાય છે. (૧૮) ને જિદ્દે રામમો, જે જ છા
ન જે હિ રે નો, ચર્મવૃદ્ધિા રૂમ પારા ૧૮૦. જે કેટલાક માણસો કામભોગોના લાલચુ બને છે તેઓ ધીરે ધીરે ખોટે માર્ગે વળે છે. ખોટા રસ્તા ભણી જતાં અચકાતા નથી.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
