Agam 05 Ang 05 Bhagvati Vyakhya Prajnapti Sutra Part 03

SR No.: 004642
Original Sutra Author: N/A
Author: Bechardas Doshi
Publisher: Dadar Aradhana Bhavan Jain Poshadhshala Trust
Total Pages: 422
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati, Agam, Canon, & agam_bhagwati
File Size: 15 MB

Page 421

शतक १५.
भगवत्सुधर्मस्वामिप्रणीत भगवतीसूत्र.
घेभेले सन्निवेसे माहणकुलंसि दारियत्ताए पञ्चायाहिति । तए णं तं दारियं अम्मापियरो उम्मुक्कबालभावं जोधणगमणुप्पत्तं पडिरूवएणं सुक्केणं, पडिरूवएणं विणएणं, पडिरूवयस्स भत्तारस्स भारियत्ताए दलहस्सति । सा णं तस्स भारिया भविस्सति इट्ठा, कंता, जाव-अणुमया, भंडकरंडगसमाणा तेल्लकेला इव सुसंगोविया, चेलपेडा इव सुसंपरिग्गहिया, रयणकरीउओ विव सुसारक्खिया, सुसंगोविया, मा णं सीयं, मा णं उण्हं, जांच-परिस्सहोवसग्गा फुसंतु । तएणं सा दारिया अन्नदा कदायि गुधिणी ससुरकुलाओ कुलघर निजमाणी अंतरा दवग्गिजालाभिहया कालमासे कालं किच्चा दाहिणिल्लेसु अग्गिकुमारेसु देवेसु देवत्ताए उववजिहिति ।
४८. से णं ततोहिंतो अणंतरं उघट्टित्ता माणुस्सं विग्गहँ लभिहिति, माणुस्सं २ लभित्ता केवलं घोहिं बुझिहिति, के० २ बुज्झित्ता मुंडे भवित्ता आगाराओ अणगारियं पपइहिति । तत्थ वि यणं विराहियसामने कालमासे कालं किश्चा दाहिणिलेसु असुरकुमारेसु देवेसु देवत्ताए उववजिहिति । से णं तओहिंतो जाव- उच्चट्टित्ता माणुसं विग्गहं तं चेव जावनत्य वि णं विराहियसामन्ने कालमासे जाव-किच्चा दाहिणिल्लेसु नागकुमारेसु देवेसु देवत्ताए उववजिहिति । से णं तओहितो अणंतरं० एवं एएणं अभिलावेणं दाहिणिलेसु सुवनकुमारेसु, एवं विजुकुमारेसु, एवं अग्गिकुमारवजं जाव-दाहिणिल्लेसु थणियकुमारेसु, से णं तओ जाव-उष्वट्टित्ता माणुस्सं विग्गहं लभिहिति । जाव-विराहियसामने जोइसिएम देवेसु उववजिहिति । से णं तओ अणंतरं चयं चइत्ता माणुस्सं विग्गहं लभिहिति । जाव-अविराहियसामन्ने कालमासे कालं किच्चा सोहम्मे कप्पे देवत्ताए उववजिहिति । से गं तओहितो अणंतरं चयं चइत्ता माणस्सं विग्गहं लभिहिति, केवलं बोहिं बज्झिहिति. तत्थविणं अविराहियसामन्ने कालमासे कालं किच्चा ईसाणे कप्पे देवत्ताए उववजिहिति । से णं तओ चहत्ता माणुस्सं विग्गहं लभिहिति । तत्थ वि णं अविराहियसामने कालमासे कालं किच्चा सणंकुमारे कप्पे देवत्ताए उववजिहिति । से णं तओहितो एवं जहा सणंकुमारे तहा बंभलोए, महासुक्के, आणए, आरणे । से णं तओ जाव-अविराहियसामन्ने कालमासे कालं किञ्चा सचट्ठसिद्धे महाविमाणे देवत्ताए उववजिहिति । से णं तओहिंतो अणंतरं चयं चइत्ता महाविदेहे वासे जाई इमाई कुलाई भवंति-अड्डाई जाव-अपरिभूयाई, तहप्पगारेसु कुलेसु पुत्तत्ताए पञ्चायाहिति । एवं जहा उववाइए दृढप्पइन्नवत्तष्षया सभेव वत्तवया निरवसेसा भाणियधा, जाव-केवलवरनाणदसणे समुप्पजिहिति ।
पामश्वे.
करी.बीजीवार राजगृह नगरनी अंदर वेश्यापणे उत्पन्न थशे. त्यां पण शस्त्रवडे बंध थवाथी यावत्-काळ करीने आज जंबूद्वीपमा भारत. वर्षने विषे विन्ध्याचलपर्वतनी पासे विभेल नामे गाममां ब्राह्मणकुलने विषे पुत्रीपणे उत्पन्न थशे. ते पुत्री ज्यारे बाल्यभावनो त्याग करी धौवनने प्राप्त थशे त्या तेना मातापिता उचित द्रव्य अने उचित विनयवडे योग्य भर्ताने भार्यापणे आपशे. ते पुत्री तेनी स्त्री थशे. ते इष्ट, कान्त, यावत्-अनुमत, घरेणाना करंडीया जेवी, तेलनी कुल्लीनी पेठे अत्यंत सुरक्षित, वस्त्रनी पेटीनी पेठे सारी रीते (निरुपद्रव स्थाने) राखेली अने रत्नना करंडीयानी पेठे सारी रीते रक्षण करायेली हशे. ते शीत, उष्ण, यावत्-परिषह अने उपद्रवो न स्पर्शे माटे अत्यंत संगोपित--रक्षण करायेली हशे. हवे अन्य कोई दिवसे ते ब्राह्मणपुत्री गर्भिणी थशे, अने श्वसुरगृहथी पीयेर जतां रस्तामा दवाग्निनी ज्वालाघडे बळी मरणसमये काळ करी दक्षिणदिशाना अग्निकुमार देवोमां देवपणे उत्पन्न थशे.
४८. त्यांथी अन्तररहितपणे च्यवीने मनुष्यना देहने धारण करी मात्र बोधि-सम्यग्दर्शन पामशे. केवळ सम्यग्दर्शन पामी मुंड थई हवे त्याची व्यवी गृहवासनो त्याग करी अनगारिता-दीक्षा ग्रहण करशे. त्यां पण श्रामण्य दीक्षाने विराधी दक्षिण दिशाना असुरकुमार देवोमां देवपणे उत्पन्न ।
मनुष्यदेह धारण
करी सम्यग्दर्शन थशे. त्यार पछी ते त्यांथी यावत्-नीकळी मनुष्य शरीर प्राप्त करी-इत्यादि पूर्वोक्त कहेवू, यावत्-स्यां पण श्रमणपणुं विराधी मरणसमये काळ करी दक्षिण निकायना नागकुमार देवोमां देवपणे उत्पन्न थशे. हवे ते त्यां अन्तररहितपणे च्यवी-इत्यादि ए पाठ वडे दक्षिण निकायना सुवर्णकुमारने विषे, ए प्रमाणे विद्युत्कुमारने विषे, एम यावत्-अग्निकुमार सिवाय दक्षिण निकायना स्तनित कुमारने विषे उत्पन्न थशे. यावत्-ते त्याथी निकळी मनुष्य शरीर प्राप्त करशे, यावत्-श्रमणपणुं विराधी ज्योतिषिक देवमा उत्पन्न थशे. हवे ते त्यांथी अन्तररहितपणे च्यवीने पुनः मनुष्यशरीर प्राप्त करशे, यावत्-श्रमणपणुं विराध्या सिवाय मरणसमये काळ करी सौधर्म देवलोकने विषे देवपणे उत्पन्न थशे. ते त्यांथी अन्तररहित च्यवीने मनुष्यशरीर प्राप्त करशे, अने केवळ सम्यग्दर्शननो अनुभव करशे. त्या पण श्रमणपणुं विराध्या सिवाय मरणसमये काळ करी ईशानदेवलोकमां देवपणे उत्पन्न थशे. त्यांथी च्यवी मनुष्यशरीर प्राप्त करशे. त्यां पण श्रमणपणुं विराध्या शिवाय मरणसमये काळ करी सनत्कुमार देवलोकमां देवपणे उत्पन्न थशे. त्यांथी च्यवी जेम सनत्कुमारने विषे कयुं तेम ब्रह्मदेवलोक, महाशुक्र, आनत अने आरण देवलोकने विषे जाणवू. हवे ते त्यांथी च्यवी यावत्-श्रमणपणाने विराध्या सिवाय मरणसमये काळ करीने सर्वार्थसिद्ध महाविमानने विषे देवपणे उत्पन्न थशे. त्यांथी अन्तररहित व्यवी महाविदेहक्षेत्रने विषे जे आ आवा प्रकारना धनिक, यावत्-कोइथी पराभव नहि पामे तेवां कुलो छे, तेवा कुलोमा पुत्ररूपे उत्पन्न थशे. ए प्रमाणे जेम *औपपातिकसूत्रने विषे दृढप्रतिज्ञनी वक्तव्यता कही छे ते सघळी वक्तव्यता अहिं कहेवी, यावत्-तेने उत्तम केवलज्ञान अने केवलदर्शन उत्पन्न थशे.
केवलशान-दर्शन ४८ * औप०प० ९८-१ थी ५५-१.
उत्पन्न थशे. ५१ भ. सू०